Odpowiedź:
- STRESZCZENIE: Przewodzący obrzędom Guślarz przywołuje duchy zmarłych osób, które z różnych powodów (różnych grzechów) nie mogą dostać się do nieba. Guślarz łączy świat nadprzyrodzony z rzeczywistym. Podejmuje on decyzje dotyczące pomocy duchom. Na początku zostają przywołane duchy lekkie, czyli Józio i Rózia. Są to duchy zmarłych dzieci, które nie zaznały cierpienia. W ramach pomocy Guślarz daje im dwa ziarnka gorczycy. Duchy dzieci przestrzegają, że jeśli chce się dostać do nieba, należy przeżyć cierpienie i gorycz. Następnie duchy znikają. Nadchodzi północ, czyli pora przybycia duchów najcięższych. Pojawia się widmo Złego Pana, który za życia był właścicielem ziem i człowiekiem okrutnym. Za grzechy cierpiał męki głodu i pragnienia, dlatego prosił o pożywienie i napój. Zjawia się Chór ptaków. Ptaki symbolizują dusze osób, które doznały krzywd. Kruk i Sowa opowiadają historie o niegodziwym potraktowaniu ich przez Złego Pana. Nie udaje się pomóc Złemu Panu, ponieważ jego winy są zbyt ciężkie. Jego pokuta ma trwać wiecznie. Potem Guślarz przywołuje duchy pośrednie i pojawia się Zosia, która cierpi na nudę i samotność. Nie chciała ona wyjść za mąż, drwiła i kpiła z cudzych uczuć. Prosi by chłopcy przyciągnęli ją na chwilę do ziemi. Pokuta ma trwać jeszcze 2 lata. Kończy się obrzęd dziadów (w kąty kaplicy Guślarz rzuca garście soczewicy i maku). Pojawia się przez nikogo nie wzywane Widmo. Milczy i nie chce odejść. Zaburza porządek dziadów. Idzie za Pasterką.
- kara: Józio i Rózia: nie mogą dostać się do nieba, są smutni; Zły Pan: wieczny głód i pragnienie; Zosia: błąka się, nudzi
- geneza: Dziady powstawały w Wilnie i w Kownie, dlatego nazywa się je wileńsko-kowieńskimi; wydane zostały w 1823 roku; z przedmowy można dowiedzieć się, iż Mickiewicz sięga w swoim utworze do ludowych wierzeń, w których świat żywych współistnieje ze światem umarłych i pokazuje tajemniczy pogański obrzęd - Dziady ("uczta kozła")
Wyjaśnienie:
przepraszam, że tyle to trwało, coś jeszcze opisać?
