Odpowiedź:
Polska scena polityczna z lat 1919 – 1926 jest jednym z najbardziej rozległych zagadnień dotyczących okresu II Rzeczpospolitej. Polski parlamentaryzm, tłumiony przez ponad stulecie zaborów, rozkwitł gwałtownie po odzyskaniu niepodległości, umożliwiając rozwój wielu partii politycznych, z których niektóre zajęły ważną pozycję w historii, inne zaś określilibyśmy dzisiaj mianem „planktonu politycznego”. Mimo owej mnogości partii możemy je z grubsza przyporządkować jednemu z czterech głównych nurtów politycznych – partie socjalistyczne (lewica), chłopskie, prawicowo – centrowe i mniejszości. Nie jest to podział sztywny, jako że np. wiele partii chłopskich łączyło w swoich programach idee socjalistyczne i chłopskie, jednakże daje on ogólne pojęcie o kierunkach polskiej polityki międzywojnia.
1.Wedlug Konstytucji Marcowej Polska stała się republiką parlamentarną
2.Prezydenta miało wybierac Zgromadzenie Narodowe raz na 7 lat
3.Władze sądowniczą oparto na niezależnosci od prezydenta i rządu
4.Prezydent mógl wybierać Premiera
5.Prezydent miał prawo rozwiązać sejm ale musiało by sie na to zgodzic 3|5 uprawnionych do glosowania
6.Podzielono władze państwową zgodnie z założeniami Monteskiusza na Wykonawczą,Sądowniczą,Ustawodawczą
7.Konstytucja gwarantowała ochrone mienia ,życia
8.Konstytucja gwarantowała wolnosc mediów
9.Konstytucja gwarantowała także tajemnice korespondencji
17 marca 1921 roku Sejm Ustawodawczy RP uchwalił Konstytucję Marcową, która charakteryzowała się przewagą władzy ustawodawczej (sejmu i senatu) nad władzą wykonawczą (prezydenta i rządu). Polska polityka zagraniczna opierała się więc tylko na sojuszu z Francją.
Licze na naj (っ❤＾◡＾)っ❤
Wyjaśnienie:
