Odpowiedź:
Artyści od wieków zastanawiali się nad sensem przyjaźni. Zadawano sobie pytania czy bliska znajomość z człowiekiem ma sens. Przyjaciel to osoba, człowiek a człowiek różnie reaguje na wszelakie sytuacje. Lecz czy można się przekonać czy ktoś jest naszym kompanem życiowym? Isokrates uważa że „Złoto sprawdzamy w ogniu, przyjaźń w nieszczęściu.” W mojej pracy podejmę się udowodnić, że to zdanie jest prawdziwe. Potwierdzenie mojej tezy znajduje w literaturze.
Prawdziwy przyjaciel potrafi wiele dni nie mieć z nami kontaktu lecz nie odmówi pomocy. Trudną sytuacją jest, gdy człowiek z którym jesteśmy blisko znika i nie ma się z nim kontaktu. Z przykładową sytuacją spotykamy się w powieści "Lalka" Bolesława Prusa gdzie Ignacy Rzecki, który zżył się z młodym Stanisławem Wokulskim. Pewnego dnia znika. Od paru miesięcy subiekt nie miał z nim kontaktu. Lecz gdy się odzywa to ten nie ma pretensji, że Wokulski prosi jedynie o przesłanie książek a gdy przyjeżdża, po długim czasie, ten się cieszy. Ignacy pomógł młodemu patriocie. Wokulski mógł tylko na niego liczyć. Takim drobnym gestem, pomógł mu w edukacji. Ignacy swoim zachowaniem ukazuje, że obdarowuje Stanisława szczerym uczuciem.
Przyjaciel to taka osoba, która pomaga w chorobie. Choroba to niewątpliwe nieszczęście. Utrata świadomości spowodowana, na przykład wysoką gorączką, powoduje, że ciężko samemu o sobie decydować. W takiej sytuacji potrzebny jest człowiek, którego można nazwać przyjacielem. Przykładem są losy Rodiona Raskolnikowa prezentowane w "Zbrodni i karze" autorstwa Fiodora Dostojewskiego. Rodion po zabójstwie lichwiarki popada w chorobę, która powoduje, że były student nie jest w stanie sam zadbać o siebie. Dodatkowym kłopotem jest też brak oszczędności. Z opresji chce go wyciągnąć przyjaciel Razumihin. Proponuje mu prace jako tłumacz, kupuje ubrania. Dba o niego. Dba o niego. Gdy Rodion przychodzi do niego na spotkaniu towarzyskim, ten opuszcza gości i go odprowadza. Niewątpliwie Razumihin jest przyjacielem, który pomaga w nieszczęściu.
Przyjaciel chce dobra, drugiego człowieka, mimo że wie, że w danej chwili jest to karalne. Taka sytuacja jest opisana w "Innym świecie" autorstwa Gustawa Herlinga Grudzińskiego. Gustaw odkrył, że Kostylwe przypala sobie rękę. To było nielegalne w ich świecie-obozie. Dla Rosjanina to było wyjściem z sytuacji, dzięki temu nie pracował ciężko lecz leżał w szpitalu. Gustw wiedział, że krycie tej sytuacji może być dla niego zgubne. Widział też, że zachowanie Kostylewa jest zyczajnym oszustem. Ale nie mimo wszytsko nie chciał jego zguby.
Bycie przyjacielem wymaga odpowiedzialności. Przykłady wymienione powyżej dowodzą, że przyjaźń sprawdza się w nieszczęściu. Ignacy do końca życia pozostał przyjacielem Stanisława, Razumihin pozostał przy Rodione a dzięki Gustawowi Kostylew nie został wydany tak szybko. Co tylko powierdza tezę przedstawioną przez Isokratesa; „Złoto sprawdzamy w ogniu, przyjaźń w nieszczęściu.”
wyjaśnienie; rozprawka ma bardzo podobny temat, należe zmienić teze, trochę rekapitulacje
