1. Utwór ma formę rozbudowanego porównania. W jakim celu poeta użył tej figury retorycznej?
- Dla podkreślenia podobieństwa poezji i natury (paralele). Natura jest symbolem zmienności i powtarzalności i jednocześnie trwania. Tak jak trwały ślad pozostawi twórczość poety.
2. Wykaż, że sonet Ajudah jest manifestem poezji romantycznej.
- Romantyczne rozumieniem poezji, która jest swobodną kreacją, a jej źródła tkwią we wrażliwości, duchowości poety, a nie - jak to ujmował klasycyzm - w pracy i intelekcie (np. horacjański ideał poety-rzemieślnika).
3. Porównaj kreacje poety w wierszu z tą przedstawioną na Portrecie Adama Mickiewicza ,,Na Judahu skale" namalowanym przez Walentego Wańkowicza. Zwróć uwagę na środki wyrazu artystycznego tworzące romantyczny nastrój w poezji i malarstwie.
Obraz Wańkowicza ma wyrazistego bohatera, który zajmuje większa część dzieła, gdyż jest najważniejszym elementem płótna, gdzie pejzaż stanowi jedynie tło. To poeta w dramatycznej pozie patrzący w dal, ale tak naprawdę zapatrzony w siebie. Także w sonecie poeta koncentruje się na sobie, czyniąc siebie postacią centralną. W obu przypadkach pojawia się typowo romantyczny pejzaż, obraz Wańkowicza może stanowić swoisty komentarz do sonetu.
Romantyczny nastrój tworzy na obrazie skalisty krajobraz i niespokojne niebo z burzowymi chmurami. Taki też panuje nastrój w sonecie „Ajudah“, dzięki epitetom czy porównaniom:
„Lubię poglądać wsparty na Judahu skale,
Jak spienione bałwany to w czarne szeregi
Ścisnąwszy się buchają, to jak srebrne śniegi
W milijonowych tęczach kołują wspaniale”.
