Odpowiedź:
katastrofizm wyrażał się poczuciem klęski i zagrożenia. Wiersze Baczyńskiego były posępne i groźne, oddawały klimat lat 30 XX wieku.
W swoich wierszach poeta wyraził przeżycia typowe dla przedwojennego pokolenia. U Baczyńskiego katastrofizm na formę spełnioną – jest już dokonany i nie ma przed nim ucieczki. Zrodziło to nowe, nieznane wcześniej motywy i przeżycia, które nie występowały we wcześniejszych epokach.
"Romantyczność" jest utworem o dwojgu ludzi, którzy żyją w czasie wojny. Zamiast muzyki ich uczuciu towarzyszy „muzyka” będąca efektem dźwięku nadlatujących samolotów, zamiast snuć plany na przyszłość muszą wybierać: żyć dalej w „świecie śmierci” albo ginąć w walce.
Wiersz "Samotność" wypełniony jest obrazami wojny. W utworze pojawia się huk, płomień, blask oraz niebezpieczeństwo nadciągające z nieba. Baczyński w charakterystyczny dla siebie sposób, niezwykle poetycki, przedstawia obraz nocnego bombardowania Warszawy przez Luftwaffe. Obrazy niszczonego miasta, mordowanej ludności, ludzkich tragedii, nie pozwalają mu też wierzyć w człowieczeństwo innych.
