Odpowiedź:
Komunikacja interpersonalna to zjawisko, które towarzyszy nam od początku życia. Już pierwszy płacz noworodka jest jego komunikatem płynącym w świat, ku drugiej osobie ("interpersonalny" znaczy właśnie "między ludźmi"): "jestem tu", "zimno mi", "potrzebuję..." itp. To podstawowe narzędzie budowania i podtrzymywania relacji społecznych. Właśnie dzięki komunikacji wymieniamy się myślami, pomysłami, obserwacjami, ostrzegamy siebie nawzajem o potencjalnym zagrożeniu, prowadzimy konflikty i budujemy sojusze. Każdy z nas rodzi się z jakimś wachlarzem umiejętności w tym zakresie, ale dzięki doświadczeniom, socjalizacji i wszelakim procesom uczenia się rozwijamy zakres swoich kompetencji w zakresie komunikacji interpersonalnej. Prawdą jest, że tak jak w przypadku innych umiejętności mamy jakieś predyspozycje lub skłonności wpływające na naszą skuteczność w tym zakresie, jednak komunikacja jak każda inna kompetencja może być poddawana treningowi. Warto przyjrzeć się swoim sposobom komunikacji interpersonalnej - temu, jak kształtują naszą rzeczywistość i które jej elementy należałoby udoskonalić. Sposób w jaki komunikujemy się wpływa na nasze relacje, życie prywatne i zawodowe. Właściwie nie ma obszaru życia niezwiązanego w jakimś stopniu z komunikowaniem się.
Każdy akt komunikacji jest procesem, zwykle zawiera kilka podstawowych elementów takich jak: kontekst, język używany, symbole itp. Nieustannie wysyłamy mimowolnie komunikaty w świat a otoczenie chcemy tego czy nie, odczytuje i interpretuje je. Ważne aby sposób komunikacji był dostosowany do odbiorcy.
Wyjaśnienie: