Odpowiedź :
Odpowiedź:
zasady siatkówki: W siatkówce mierzą się ze sobą dwie drużyny. Skład każdej to sześć osób. Na boisku do siatkówki podczas gry może przebywać maksymalnie 12 osób. Gracze rezerwowi czekają na swoją kolej w kwadracie dla zmienników. Gra w siatkę polega na odbijaniu piłki do siatkówki w taki sposób, aby drużyna przeciwna nie dała rady jej odbić w swoim polu. Piłkę można odbijać dowolną częścią ciała, oczywiście najczęściej są to ręce. Dlatego też wybite palce to typowa siatkarska kontuzja. Po odbiciu piłka musi przelecieć nad siatką. Jeśli przeciwnik nie da rady jej odbić i wyląduje ona w polu (nie poza linią końcową i liniami bocznymi!), to zdobywamy punkt. Każda drużyna po otrzymaniu piłki od drużyny przeciwnej może odbić ją maksymalnie trzy razy, stosując: odbiór, wystawę i atak. Większa liczba odbić to błąd i punkt dla drużyny przeciwnej. Mecz siatkówki nie ma limitu czasowego.
Rozgrywany jest do trzech setów. Każdy wygrany set to 25 zdobytych punktów. Istnieją sytuacje, w których drużyna rozgrywa piątego seta (tie-break), aby nie doszło do remisu. Wtedy wygrywa drużyna, która osiągnie 15 punktów lub dwa punkty więcej od drużyny przeciwnej w przypadku gry na przewagi. Bardzo ważne są także ustawienia w siatkówce. Regulują początek rotacji zawodników. Podstawowymi pozycjami w siatkówce są: zawodnicy przyjmujący, atakujący lewy, atakujący prawy, środkowy, rozgrywający, libero. Zawodnicy zmieniają swoje pozycje, gdy ekipa odbierająca zagrywkę zdobywa prawo do jej wykonania. Rotacja odbywa się o jedną pozycję w obrębie danego zespołu i zgodnie z ruchem wskazówek zegara.
zasady koszykówki: Boisko do gry winno mieć szerokość 13-15 m, długość 24-28 m. Nawierzchnia boiska może być: kortowa, asfaltowa, ziemna lub drewniana (parkiet).
W środku boiska wyznacza się koło o promieniu 1,80 m. Na liniach końcowych, pod kątem prostym do podłoża, zamocowane są tablice o wymiarach 120 X 180 cm. Tablice powinny być z twardego drewna lub przezroczystego tworzywa. Powierzchnie ich powinny być gładkie i jeżeli nie są wykonane z przezroczystego materiału, pomalowane na biało.
Dolne krawędzie tablic powinny znajdować się na wysokości 2,75 m od podłoża, a urządzenia podtrzymujące tablice, co najmniej 40 cm od linii końcowej w głąb, środek tablicy zaś w odległości 120 cm od linii końcowej (nad boiskiem).
Na środku tablicy, na wysokości 3,05 m od podłoża, zamocowane są obręcze (o średnicy wewnętrznej 45 cm), które po zawieszeniu siatek stanowią kosze. Po obu stronach boiska oznacza się tzw. "pola 3 sekund" (5,80 m od linii końcowej) oraz pola rzutów wolnych. Piłka do gry powinna być kulista, o obwodzie 75-78 cm i ciężarze 600-650 g.
Zawodnicy
Drużyna składa się z 12 zawodników (z czego 5 znajduje się na boisku). Zawodnicy rezerwowi mogą wejść do gry na wymianę za zgodą sędziego zawodów (w czasie przerwy w grze). Drużyna może wykonać dowolną liczbę zmian swego składu, z tym, że czas trwania jednej zmiany nie może być dłuższy niż 20 s, niezależnie od liczby zmienianych zawodników. Zawodnicy muszą mieć jednolite stroje oraz numery na koszulkach od 4 do 15, zaznaczone kontrastowym kolorem. Wskazane jest, aby numery były umieszczone z tyłu (większe) i z przodu (mniejsze).
Podstawowe zasady i przepisy gry
Czas gry wynosi 4 x 10 min. Pomiędzy pierwszą i drugą oraz trzecią i czwartą kwartą przerwa trwa 2 minuty, natomiast pomiędzy druga, a trzecią kwartą 15 minut. Czas gry może być skrócony w zależności od wieku uczestniczących zawodników oraz od systemu przeprowadzanych rozgrywek. Od 1 października 2003 zwiększono liczbę czasów na żądanie trenera z czterech do pięciu oraz zniesiono obowiązek brania czasu w każdej kwarcie. W pierwszych 20 minutach trener będzie mógł wziąć dwa czasy, a w drugich trzy. Oznacza, to, że szkoleniowiec będzie mógł wziąć trzy czasy w czwartej, ostatniej kwarcie.
Do czasu gry nie wlicza się przerw w grze, tzw. okresów, kiedy piłka jest "martwa". Okresy te są odliczane przez mierzącego czas. Piłka jest martwa wówczas, gdy gra została przerwana na sygnał sędziego lub po zdobyciu kosza.
Celem gry jest wrzucenie piłki do kosza przeciwnika. Kosz uzyskany rzutem z gry ma wartość 2 p., kosz z rzutu wolnego - l p., a sprzed linii 6,25 m - 3 p. Wygrywa ta drużyna, która w przepisowym czasie gry zdobędzie większą liczbę punktów. Jeśli po upływie czasu gry wynik jest remisowy, sędzia zarządza 5-minutową dogrywkę. Jeśli w czasie pierwszej dogrywki nie nastąpiło rozstrzygnięcie zarządza drugą.
W grze obowiązują następujące podstawowe przepisy:
- Piłka może być podawana, rzucana lub kozłowana rękami.
- Uderzenie piłki pięścią lub nogą jest przekroczeniem przepisów.
- Poruszanie się z piłką jest możliwe tylko wówczas, gdy zawodnik odbija ją o podłogę (kozłuje).
- Kozłować wolno tylko jedną ręką. Po schwytaniu piłki nie można ponownie kozłować.
W grze obowiązują następujące ograniczenia w czasie:
- w ciągu 5 s od gwizdka sędziego należy wprowadzić piłkę do gry (wyrzut z autu),
- jeżeli zawodnik trzymający piłkę przez 5 s nie podaje, nie rzuca i nie kozłuje piłki, uważa się ją za przetrzymaną,
- w ciągu 5 s należy wykonać rzut wolny podyktowany przez sędziego,
- każda drużyna ma 24 sekundy na przeprowadzenie akcji, oraz 8 sekund na wyjście z własnej połowy,
- nie wolno zawodnikowi pozostawać ponad 3 s w "polu 3 sekund" przeciwnika, kiedy piłka znajduje się w posiadaniu drużyny zawodnika.
Karą za przekroczenie wyżej wymienionych przepisów o czasie jest utrata piłki i przyznanie jej drużynie przeciwnej.
W kontaktach z przeciwnikiem nie wolno: popychać, trzymać, uderzać, utrudniać mu poruszania się, spychać.
W przypadkach nieprawidłowego zetknięcia się z przeciwnikiem następują tzw. przewinienia osobiste. Są one karane rzutami wolnymi (osobistymi). Mogą zaistnieć przypadki, że sędzia określa przewinienie jako obustronne. Wtedy piłkę do gry wprowadza się rzutem sędziowskim.
W każdej kwarcie po czwartym faulu zespołu kolejny karany będzie dwoma rzutami wolnymi.
Przewinienie techniczne karane będzie jednym rzutem wolnym, a nie dwoma jak dotychczas. Piłkę po rzucie wyprowadzać będzie drużyna zawodnika, który wykonywał rzut wolny.
Inne przekroczenia, jak np. niesportowe zachowanie się zawodników, określa się jako przewinienie techniczne. Karą za tego rodzaju przewinienie jest rzut wolny wykonany przez zawodnika drużyny przeciwnej (techniczny). Dalszą konsekwencją w szczególnie drastycznych przypadkach przekroczeń tego typu jest dyskwalifikacja i wykluczenie z gry. Zawodnik, który popełnił 5 przewinień osobistych albo technicznych, musi opuścić boisko.
Sędziowanie zawodów w koszykówce
Zanim przystąpicie do organizowania zawodów, zapoznajcie się z sygnałami sędziowskimi w koszykówce.
Komisję sędziowską w koszykówce stanowią:
- sędzia główny,
- sędzia pomocniczy,
- sekretarz,
- sędzia mierzący czas.
Jest to pełna obsada według przepisów Polskiego Związku Koszykówki.
Sędzia prowadzący zawody ma obowiązek dokładnej znajomości przepisów. Przed spotkaniem sprawdza wyposażenie i stan boiska oraz uprawnienia zawodników do gry.
Sekretarz wypełnia protokół, sumuje zdobyte punkty, wpisuje przewinienia oraz sygnalizuje sędziemu zmiany zawodników i przerwy w grze.
Sędzia mierzący czas odlicza przerwy w grze, sygnalizuje o upływie określonego czasu.
W zawodach szkolnych komisja sędziowska może się składać z sędziego prowadzącego zawody oraz sekretarza, który równocześnie mierzy czas.
Dla dzieci do lat 12 należy stosować uproszczoną formę koszykówki, tzw. mini-koszykówkę.
W odróżnieniu od urządzeń boiska dla starszych zawodników, boisko do mini-koszykówki powinno mieć:
- mniejsze i niżej umocowane tablice (2,35 m od podłoża),
- kosze na wysokości 2,60 m od podłoża,
- linie rzutów wolnych w odległości 4 m od tablic.
- piłka do gry powinna być mniejsza i lżejsza (obwód 68-73 cm, ciężar 450-500 g).
Poza wymienionymi wyżej obowiązują podstawowe przepisy gry w koszykówkę, jednak stosowanie ich nie powinno być zbyt rygorystyczne. Dopuszcza się wynik remisowy, liberalnie traktuje się ograniczenie czasowe (np. przepisy "30 sekund", "3 sekund" itp.).
zasady piłki ręcznej: Dla przeciętnego Europejczyka wzorem i punktem wyjścia jest boisko do piłki nożnej. Główna różnica polega na tym, iż w futbol gra się najczęściej na otwartych stadionach, a piłka ręczna jest typową grą halową. Sam kształt placu gry (w proporcji 1:2), rozłożenie bramek, obecność pola karnego - to są elementy wspólne. Boisko do piłki ręcznej różni się tym, że jest o wiele mniejsze. Zdecydowaną różnicą jest też o ponad cztery metry skromniejsza szerokość bramki. Jednak uwaga, to wcale nie oznacza, że bramkarz ma ułatwione zadanie! Czas gry w piłkę ręczną jest krótszy niż w przypadku piłki nożnej o pół godziny, a i tak średnio w meczu pada kilkadziesiąt bramek łącznie. W odniesieniu do boiska do piłki ręcznej warto jeszcze dodać, że jest ono szerokie na 20 metrów i długie na 40, a bramka ma 2 metry wysokości i 3 długości. Pole karne ma kształt półokręgu o promieniu 6 metrów.
Głównym celem gry jest zdobycie gola przez którąś z drużyn - oczywiście ekipa z lepszym bilansem końcowym wygrywa. Gol uznawany jest wtedy, gdy piłka całym swoim obwodem przekroczy linię bramkową. Zawodnicy mają na to określoną liczbę minut w dwóch połowach. Czas gry w piłkę ręczną wynosi 60 minut, czyli dwie połowy po 30 minut. Pomiędzy nimi jest też 10 minut przerwy, podczas której zawodnicy wraz z trenerem udają się do szatni - odpocząć i omówić dalszą taktykę.
Zasady gry w piłkę ręczną przewidują, że na boisku znajdują się dwa zespoły plus dwaj sędziowie boiskowi, wspierani przez sekretarza i mierzącego czas. Każda drużyna liczy 6 zawodników wspieranych przez bramkarza - tylko on może przemieszczać się w obrębie pola bramkowego. Oprócz tego, do dyspozycji trenera jest aż drugie tyle graczy, zasiadających na ławce rezerwowych. Sztab szkoleniowy nie może być przesadnie duży, jest on ograniczony do maksymalnie czterech osób. Warto pamiętać, że oprócz nakazu noszenia jednolitych strojów, zawodnicy mają obowiązek zrezygnowania na czas gry w piłkę ręczną ze wszelkich elementów biżuterii, zegarków i innych elementów, które mogą stanowić niebezpieczeństwo dla zdrowia przy bliskim kontakcie w rywalizacji dwóch osób.
Ciekawostka: Podczas meczu komentatorzy często używają określenia „szczypiorniści”. Jest to też dość popularny termin prasowy. Czemu go zawdzięczamy? Obecnej dzielnicy Kalisza, a dawnej wsi o nazwie Szczypiorno. To tam w latach siedemdziesiątych ubiegłego wieku doszło do spopularyzowania tej dyscypliny sportowej, czyli… szczypiorniaka. Zasada trzech sekund — tylko tyle czasu gracz może posiadać piłkę.
Zasada trzech kroków — cztery i więcej w trakcie poruszania się z piłką skutkują błędem kroków.
Zasada jednego kontaktu — nie można przekładać piłki z ręki do ręki, musi ona wcześniej dotknąć podłoża lub trafić do innego zawodnika.
Ciekawostka: Różne wielkości piłek są przewidziane dla określonych grup wiekowych, a nawet płci. Ma to oczywiście związek z wygodą prowadzenia piłki i jej komfortowego uchwycenia w jednej dłoni. Istnieje kilka sytuacji, w których trakcie zasady gry w piłkę ręczną przewidują zatrzymanie gry i oddanie jej w ręce przeciwnika. Dzieje się tak przede wszystkim w trakcie popełnienia błędu w obrębie zasad opisywanych kilka akapitów wyżej — sędzia przyznaje wtedy rzut wolny. Oprócz tego przerwa i wznowienie jest konieczne w momencie:
faulu w ataku,
błędu kozłowania,
niezachowania zasady trzech metrów odległości w trakcie wznowienia,
wyjścia piłki poza linię boczną.
Warto pamiętać też o tym, że każda istotna przerwa skutkuje zatrzymaniem czasu gry, który „pilnowany” jest przed odpowiedniego sędziego.
Oprócz powyższych dość często zachodzi również konieczność wznowienia rozgrywki przez bramkarza. Dzieje się tak np. w momencie, gdy… padnie gol. W futbolu rozpoczęcie następuje ze środka boiska, natomiast zasady gry w piłkę ręczną przewidują, że powinnością tą zajmuje się bramkarz. Może on też wprowadzić piłkę ponownie poza obszar pola bramkowego w momencie skutecznej obrony lub przechwytu. Jeśli któryś z przeciwników przekroczy linię pola bramkowego — również rozpoczyna bramkarz. Z kolei obrona z wykorzystaniem niedozwolonej dla zawodników strefy skutkuje rzutem karnym. W piłce nożnej rozróżniamy kartkę żółtą i czerwoną. W ręcznej — tak samo! Z tą różnicą, że dochodzi tu jeszcze jeden element pośredni, polegający na dwuminutowej karze wykluczenia. Zawodnik ukarany musi zejść z boiska, a jego drużyna gra przez 120 sekund w osłabieniu. Po tym czasie można wrócić do boju w komplecie. Dopiero czerwona kartka powoduje pełną dyskwalifikację sportowca. Ma to istotny wpływ na przebieg meczu, bo siły przeciwnika znacząco wzrastają — zarówno w ataku, jak i obronie.
zasady piłki nożnej: W meczu biorą udział dwie drużyny. Na boisku może przebywać 11 zawodników z każdej drużyny, w tym z każdej po jednym bramkarzu. Niedopuszczalne jest rozpoczęcie gry, gdy drużyna posiada mniej niż 7 zawodników. Gra polega na strzelaniu bramek bez pomocy kończyn górnych. Dopuszcza się grę nogami, głową i niektórymi częściami tułowia. Piłkę kopie się po ziemi, dopuszczalne jest jej przerzucanie za pomocą nóg. W obrębie pola karnego chwytać piłkę rękoma ma prawo wyłącznie bramkarz drużyny broniącej. Gol pada w momencie, gdy piłka przekroczy linię bramkową całym swoim obwodem. Mecz wygrywa drużyna, która strzeli więcej goli. Dopuszczalny jest remis, choć w niektórych sytuacjach, gdzie wynik musi zostać rozstrzygnięty dopuszcza się przedłużenie czasu gry o dwie tyle samo trwające dogrywki. Gdy dogrywki nie przyniosą rozstrzygnięcia, następuje konkurs rzutów karnych. Każdy mecz trwa 2 połowy, obie po 45 minut. Między poszczególnymi częściami gry powinna odbyć się przerwa, które nie może przekroczyć 15 minut. Do każdej połowy może zostać doliczony dodatkowy czas z powodu wymiany zawodników, wymuszonych przez kontuzje czasów w grze. O długości dodatkowego czasu decyduje sędzia. Pole do gry w piłkę nożną musi mieć kształt prostokąta. Jego krótszy bok nazywany jest linia bramkową i jego długość powinna wynosić od 45 do 90 metrów. Dłuższy z boków nosi nazwę linii bocznej, której długość waha się od 90 do 120 metrów. Jak nazwy boków wskazują, pole gry ograniczone jest liniami. Oprócz linii bocznych i bramkowych, występuje też linia środkowa, dzieląca boisko na dwie równe części. Na samym środku boiska wyznaczony jest okrąg o promieniu 9,15 metra. Pod każdą bramką znajduje się pole karne. Jego długość wynosi 16,5 metra, szerokość natomiast zależy od szerokości linii bramkowej. W odległości 11 metrów od bramki znajduje się punkt karny, z którego wykonuj się rzuty karne. W każdym narożniku boiska znajdują się chorągiewki. Bramki umieszczane są na środku każdej z linii bramkowych. Szerokość bramki wynosi 7,32 metra, a wysokość 2,44 metra. Mecz prowadzony jest przez arbitra. Czuwa on nad przestrzeganiem przepisów, odpowiedniego stroju zawodników, rozstrzyga spory, przerywa zawody w razie potrzeby. Sędziemu pomagają sędziowie asystenci, do których obowiązków należy wskazywanie strony, której zawodnik wybił piłkę poza linię boczna, wskazanie zawodnika na pozycji spalonej, pomoc przy zmianie zawodników, pomoc sędziemu głównego w sytuacjach spornych. Czwartym arbitrem jest sędzia techniczny, który znajduje się poza boiskiem i zajmuje się kwestiami technicznymi. Przygotowuje on wejście zawodników na boisko i pokazuję czas doliczony przez sędziego głównego. Za niedozwolone zagranie lub przewinienie drużyna przeciwna rozpoczyna grę różnymi rzutami. Rzut wolny pośredni wykonuje się, kiedy zawodnik: kopie lub usiłuje kopnąć przeciwnika, podcina nogę przeciwnikowi, skacze, atakuje, uderza lub popycha przeciwnika. Rzut wolny wykonywany jest, kiedy zawodnik łamiący zasady: atakuje przeciwnika nogami, wchodzą w kontakt z przeciwnikiem przed dotknięciem piłki, trzyma bądź pluje na przeciwnika, a także, gdy dotyka piłkę ręką. Nie dotyczy to bramkarza ze własnym polu karnym. Rzut wolny pośredni wykonywany jest, kiedy bramkarz we własnym polu karnym popełnia jedno z wykroczeń: przetrzymuję piłkę w rękach dłużej niż 6 sekund, łapie piłkę kopniętą przez zawodnika z tej samej drużyny, łapię piłkę, którą do gry z rzutu wprowadzał współpartner oraz gdy gra na czas. Rzut karny następuje, gdy w polu karnym zostanie sfaulowany zawodnik, który atakuję bramkę przeciwnika. Jest on wykonywany z odległości 11 metrów, bezpośrednim uderzeniem na bramkę. Niedozwolone jest także takie zagranie, które doprowadza do opuszczenia przez piłkę boiska. Następuję wtedy strata piłki. W takiej sytuacji grę rozpoczyna drużyna przeciwna. Jeżeli piłka puści linie boczną, to wykonywany jest rzut z autu. Gdy piłka przekroczy linię bramkową, grę rozpoczyna bramkarz, gdy wybił ją zawodnik z drużyny atakującej lub gra rozpoczynana jest rzutem rożnym z narożnika boiska w przypadku wybicia piłki przez broniących. Karą dla zawodnika może być upomnienie od sędziego i strata piłki. Wyższe kary to otrzymanie od sędziego żółtej bądź czerwonej kartki. Żółta kartka nie eliminuje z gry. Jest formą ostrzeżenia. Można ja otrzymać, gdy zawodnik zachował się niesportowo, okazuje swoje niezadowolenie w sposób widoczny, uporczywie narusza przepisy gry, wchodzi i opuszcza pole gry bez zgody sędziego. Dwie żółte kartki powodują otrzymanie kartki czerwonej i eliminację z gry. Drużyna gra wtedy w osłabieniu. Czerwoną kartkę można także otrzymać, gdy: zawodnik popełnia brutalny faul, zachowuje się agresywnie, pluję na osoby znajdujące się na boisku, z premedytacją zagrywa ręką i uniemożliwia zdobycie w ten sposób bramki przez przeciwnika, używa wulgarnego języka i gestów.
Wyjaśnienie:
I tak napisałem stosunkowo mało. Ja to się rozpisuję czasami na 1000 słów. Tu akurat było kopiuj wklej, bo potrzebujesz na teraz.