Odpowiedź:
Nadeszły wakacje. Nazajutrz harcerze mieli wyjechać na obóz w Góry Świętokrzyskie. Trwało ostatnie sprawdzanie sprzętu obozowe go. Na podwórzu szkolnym jeden ze zniecierpliwionych chłopców, rudowłosy Franek Fobusz, przedrzeźniał woźnego Jana II Twardego, który miał własny pogląd na wychowanie młodzieży: starał się przyłapywać uczniów na gorącym uczynku i srogo karać (powiadamiając nauczycieli), aby dać odstraszający przykład innym. Teraz też naskarżył na chłopca sekretarce, która akurat wyszła ze szkoły. Gniew drugiego woźnego, Jana I Miękkiego, mijał natomiast szybko.
Druh drużynowy, Andrzej Wróbel, zarządził zbiórkę. I wtedy okazało się, że brakuje jednego z najmłodszych chłopców, Marka Osińskiego. Nie było go ani w internacie, ani nigdzie w pobliżu. Chłopiec zniknął wraz z rzeczami. Jeden z harcerzy powiedział, że Marek jeszcze dziś mówił, że - być może - nie będzie mógł pojechać na obóz. Druh przypomniał sobie, że widział dziś chłopca i że był on jakiś nieswój. Harcerze szukali Marka w całym mieście. Zastępowy Maciek Osa przyniósł informację, że widziano zamyślonego Marka w pobliżu cmentarza w towarzystwie „ponurego typa”, „egzystencjalisty”, ubranego na czarno.
Wyjaśnienie:
