Odpowiedź:
Terencjusz, poeta rzymski ,jest autorem słów : "Człowiekiem jestem i nic, co ludzkie, nie jest mi obce" , a Horacy, postulując radość życia i podziw natury mawiał : "Carpe diem", co oznacza "chwytaj dzień". Twórczość Kochanowskiego realizuje starożytne poglądy na świat, zawierające się w tych sentencjach. Hedonizm ( patrz hasło hedonizm) widoczny jest we fraszce " O doktorze Hiszpanie", gdzie poeta opisuje dworską biesiadę, suto zakraplaną alkoholem. Koncepcje epikurejczyków, unikanie cierpienia i szukanie przyjemności duchowych i fizycznych, z kolei odnajdujemy w pieśniach "Miło szaleć ,kiedy czas po temu", "Chcemy być sobie radzi". Poeta namawia więc współbiesiadników do zabawy , której towarzyszy muzyka, taniec, żarty i radowanie się. Jednak trzeba też pamiętać o umiarze, o którym mawiali już starożytni grecy. Od nich też przejął twórca ideały wychowawcze i przeświadczenie o twórczych możliwościach człowieka.
Za najważniejszą wartość uznaje on cnotę i staję się ona też częstym motywem , wykorzystywanym w jego poezji, jak np. w "Pieśni o cnocie". We fraszce "O żywocie ludzkim" zastanawia się nad losem człowieka, nawiązując do filozofii Platona, wg której najważniejsza była duchowość człowieka. Analogiczne motywy wykorzystują fraszki "Na zdrowie", "Na dom w Czarnolesie", "Na lipę", w których Kochanowski odrzuca przyziemne wartości na rzecz wyższych. Ze starożytności czerpał także rozwijając humanistyczne przeświadczenie o wybitności ludzi , tworzących poezję i zgodnie którymi poeta jawi się jako wybraniec z boską mocą tworzenia. Traktuje o tym pieśń "Niezwykłym i nie lada piórem opatrzony". Jak Horacy , jest przekonany ,że jego poezja zapewni mu sławę w całej Europie.
Operuje też Kochanowskimi elementami tradycji mitologicznej. Pojawiają się bogowie, jak w pieśni "O spustoszeniu Podola", gdzie wskazuje na "żelaznego Marsa". Proteusz, leśny bożek , pojawia się we fraszce "Do gór i lasów" a w utworze "Do fraszek" wykorzystuje wątek nici Ariadny. Jego "Treny" już poprzez swoją formę stanowią nawiązanie do starożytnego epitafium. Stanowią one pochwałę zmarłej córki, jej cnót i zalet, ukazują ogrom straty i żal po jej śmierci ale także w konsekwencji pocieszenie i naukę, iż trzeba panować nad rozpaczą. Także gatunek pieśni ma antyczny rodowód. Horacy, jest jego antycznym mistrzem, jednak ukazuje motywy , które od niego przejął , przekształcając je i łącząc w poszczególnych tekstach.
