Przypowieść
o siewcy
opowiada o tym, jak ziarno rozsiewane przez siewcę padało na różne podłoże. Raz padło na drogę – i wydziobały je ptaki; nie wzeszło na kamiennym podłożu ani pomiędzy cierniami. Dopiero gdy trafiło na żyzną glebę, wydało plon bogaty. Łatwo odczytać znaczenie tej przypowieści, odnaleźć jej sens dotyczący ziarna mądrej nauki Słowa Bożego, które nauczyciel rozsiewa między słuchaczami. Przypowieść zawiera nakaz, by być jak żyzna gleba, przyjmować nauki – wówczas dadzą ona owoce.
Przypowieść o synu marnotrawnym
ukazuje zaś, iż Bóg cieszy się z każdego nawróconego wiernego, choćby zgrzeszył on wcześniej i odszedł od wiary.
Myśl tę ilustruje postawa ojca, który wita radośnie marnotrawnego syna, wracającego z włóczęgi. Powrót do rodziny traktuje tak, jakby umarły syn ożył.
Przypowieść o ziarnku gorczycy
– w niej Królestwo Boże porównane zostało do ziarna gorczycy, które jest najmniejszym z nasion, ale z którego wyrasta czterometrowa roślina, o wiele większa niż inne.
