W Trenie VII zrozpaczony ojciec zwraca się do ubrań należących do córki, przedmiotów wśród których żyła, gdyż przypominają mu o niej, sprawiając coraz większy ból.
Snuje refleksje nad przyszłością jaka by czekała Urszulkę, że mogła by przeżyć miłość, zostać żoną i matką zwraca się do Urszulki tłumacząc, że nie taką przyszłość planowali dla niej kochający rodzice. Zamiast tego spotkała ją śmierć, a jej posagiem jest „licha tkaneczka“, razem z nią zamknięta w trumnie.
Kontekst kulturowy
W XVI w. rodzice dziewczynek zwykle bardzo wcześnie myśleli o jej zamążpójściu. Starali się oni znaleźć odpowiedniego męża dla panny i przygotować jej właściwy posag, co możemy porównać do dzisiejszej dbałości rodziców o wykształcenie dziecka, co ma być gwarancją dobrego losu.
Treny są też świadectwem renesansowej pamiątki polskiego życia rodzinnego. Wyłania się z nich miłość do dzieci jednocząca rodziców. Kochanowscy zarówno w Trenach, czy w „Pieśniach o Sobótce“ występują jako zgodne i kochające się małżeństwo.
W Trenie VII wystęują liczne środki stylistyczne:
pytanie retoryczne - „Po co me smutne oczy za sobą ciągniecie?“
zdrobnienia - „członeczków“, „letniczek“, „uploteczki“, „guełzeczkoć“, „tkaneczkę“, „główki“
epitety- „Nieszczesne ochędóstwo“, „żałosne ubiory“, „namilszej cory“, „smutne oczy“, „złoneczków swych“, „sen żelazny, twardy, nieprzespany“, „letniczek pisany“, „paski złocone“, „Matczyne dary płone“, „moja dziewko droga“, „mać uboga“, „lichą tkaneczkę“,
apostrofa - „Nieszczesne ochędóstwo, żałosne ubiory/ Mojej namilszej cory“ , "moja dziewko droga",
peryfraza ( omówienie ) - '' Ujął ją sen żelazny, twardy, nieprzespany ... ''
wykrzyknienie - '' Nie masz, nie masz nadzieje! '' , Miała cię mać uboga/ Doprowadzić!", Nie takąć dać obiecywała/ Wyprawę, jakąć dała!", „W jednej skrzynce zamkniona!“
metafora - '' Niestetyż, i posąg, i ona / W jednej skrzyni zamkniona! ''
przerzutnia - „Nie do takiej łożnice, moja dziewko droga,
Miała cię mać uboga
Doprowadzić!"
przenośnie - "Ujął ją sen żelazny, twardy, nieprzespany...", "Niestetyż, i posag, i ona / W jednej skrzynce zamkniona!"
archaizmy - "ochędóstwo", "łożnice", „cora", „letniczek", „uploteczki", „mać", „takąć", „jakąć", ‚giełzeczkoć"
personifikacja - (ubrania) "me smutne oczy za sobą ciągniecie", "Żalu mi przydajecie"
wyliczenie- „Ujął ją sen żelazny, twardy, nieprzespany“
