Odpowiedź:
Sytuacyjny:
Zamiar poślubienia Klary przez niemłodego już Cześnika,
Papkin w roli posła do Rejenta
Scena pozornej walki między robotnikami a Papkinem o zaprzestanie murowania dziury,
Papkin mówiący „do muru” o swojej odwadze, grożący robotnikom, nazywający ich tchórzami, łotrami,
Akt oddania się Wacława w „niewolę” Papkinowi: przekupuje go, by pomógł mu zostać w domu Cześnika,
Słowny: Cześnik posługuje się językiem niewykształconej szlachty, wtrąca swoje ulubione powiedzonko „mocium panie”, jest nieporadny w wyrażaniu myśli, bezpośrednio ujawnia swe zamiary, nie stosuje kamuflażu
Rejent stosuje w wypowiedziach zwroty łacińskie, co sugeruje, iż jest on człowiekiem bardziej wykształconym niż Cześnik. Jego styl bywa często patetyczny, przez co wypowiedzi stają się bardziej wiarygodne, a w sporach wydaje się być przekonujący. Ulubionym chwytem stylistycznym bohatera jest częste przywoływanie zwrotu „Niech się dzieje wola nieba,/ Z nią się zawsze zgadzać trzeba”.
Niezwykle barwny jest styl językowy Papkina. Obfituje on w liczne epitety, wyszukane zwroty, neologizmy językowe. Całość jego wypowiedzi służy podkreśleniu wyjątkowości bohatera, ukazaniu jego zalet.
Nasi bohaterowie należą do środowiska szlacheckiego Wydają się nam nieco karykaturalni, ale nie budzą przerażenia czy antypatii. Są pewni siebie, skłonni do kłótni, dumni, nawet zawistni. Mentalność szlachecka jest bardzo wyraźna. Autor stara się przedstawić środowisko krytycznie, nie robi tego jednak w sposób złośliwy, lecz raczej wesoły.
Bohaterowie zachowują się w taki sposób, by cały czas bawić czytelnika. Fredro jest wyrozumiały dla ich wad, stara się przedstawić postępki i charakter postaci tak, by budziły w czytelniku sympatię.
