Odpowiedź:
Obraz Rubensa przedstawia głowę mitologicznej Meduzy. Leży ona na ziemi, jest oderwana od ciała. Na jej twarzy, mimo śmierci, można dostrzec ból i przerażenie. Na głowie, zamiast włosów, ma węże, które żyją i zdają się poruszać. Otaczają ją inne gady, płazy i owady. Obraz jest utrzymany w ciemnej kolorystyce, co dodaje grozy i tajemniczości. Jest dynamiczny.
Dzieło zdecydowanie odchodzi od klasycznego kanonu piękna. Postacie przedstawiano w idealnych proporcjach, dużą rolę odgrywał kult ciała. Obrazy były statyczne, spokojne, utrzymane w harmonii. Barwy odgrywały drugorzędną rolę, najważniejsze były kształty. Były one delikatne i idealne.
Malarstwo barokowe odrzuca klasyczny kanon piękne. Dzieła były oryginalne, pełne emocji, tworzono na zasadzie kontrastu. Ważną funkcję pełniły gesty i mimika. Najczęściej tematyka była religijna lub mitologiczna, co potwierdza wyżej wspomniany obraz. Barwy oraz światło odgrywały znaczącą rolę, tworzyły nastrój obrazu.
Tak naprawdę są to dwa zupełnie odmienne nurty w sztuce i różnią się praktycznie wszystkim, więc argumenty można wymieniać i wymieniać. Przykładowe:
- duża rola barw i światłocienia
- odmienna tematyka, niecodzienne, przerażające sceny
- ekspresja, dynamizm
liczę na naj (:
Wyjaśnienie:
