Odpowiedź:
Okres w dziejach Europy trwający od połowy V w. do końca XV w. nazywamy średniowieczem. Za początek tej epoki uznaje się upadek Cesarstwa Zachodnio-Rzymskiego, natomiast koniec epoki średniowiecza badacze utożsamiają z upadkiem Cesarstwa Bizantyńskiego (Wschodnio-Rzymskiego) w 1454 r. Za inne ważne wydarzenie, które symbolizuje koniec średniowiecza, uważa się podróż, w jaką Krzysztof Kolumb wyruszył w 1492 r.
Okres w dziejach Europy trwający od połowy V w. do końca XV w. nazywamy średniowieczem. Za początek tej epoki uznaje się upadek Cesarstwa Zachodnio-Rzymskiego, natomiast koniec epoki średniowiecza badacze utożsamiają z upadkiem Cesarstwa Bizantyńskiego (Wschodnio-Rzymskiego) w 1454 r. Za inne ważne wydarzenie, które symbolizuje koniec średniowiecza, uważa się podróż, w jaką Krzysztof Kolumb wyruszył w 1492 r.
Dzieje średniowiecza są nierozerwalnie związane z historią Kościoła. Kościół miał bowiem w tych czasach dominujący wpływ na wszelkie sfery ludzkiej aktywności - zarówno państw, społeczeństw, jak i poszczególnych jednostek. To znaczenie i potęga Kościoła opierało się w dużej mierze na posiadaniu przez niego rozległych dóbr ziemskich. W systemie feudalnym, który był właściwy dla średniowiecznej gospodarki i społeczeństwa, Kościół był jednym z największych właścicieli ziemskich. System feudalny opierał się na wzajemnych zależnościach pomiędzy wasalami i lennikami; każdy władca miał swych wasali, ci zaś pobierali świadczenia od swych wasali, ci z kolei od swoich w wyniku, czego tworzyła się swoista drabina, na samym dole, której stał chłop, który nie posiadał już własnych wasali. Podobnie jak świeccy panowie feudalni, Kościół pobierał zatem od swych wasali świadczenia i daniny, co zapewniało silną pozycję ekonomiczną, a co za tym idzie także polityczną. Ta stabilizacja finansowa pozwoliła Kościołowi utrzymać dominującą pozycję mimo osłabiających go od czasu do czasu kryzysów, wywołanych przez działalność heretyków lub spowodowanych konfliktami w łonie Kościoła (np. w 1054 r. schizma wschodnia).
Kościół przez całe niemal średniowiecze zachował wpływ na szkolnictwo i obieg informacji. Przez długi okres czasu duchowieństwo posiadało monopol na umiejętność czytania i pisania. Uniwersalnym językiem średniowiecznej Europy, a jednocześnie językiem warstw wykształconych był język łaciński. Posługiwano się nim podczas mszy i modlitw oraz w dziełach literackich.
Liczę na naj