Odpowiedź:
Tuż po drugiej wojnie światowej świat został w praktyce podzielone na dwa wielkie bloki polityczne, militarne i ideologiczne. Wieloletni konflikt pomiędzy Stanami Zjednoczonymi a ZSRR został nazwany „Zimną Wojną”, ponieważ nigdy nie doszło do oficjalnych starć pomiędzy dwoma supermocarstwami. Nie znaczy to jednak, że przeciwnicy nie rozważali potencjalnie takiego starcia i jego wyniku.
Kluczowym czynnikiem stabilizującym pokój na świecie i uniemożliwiającym wybuch „gorącej wojny” było posiadanie (od lat 50.) przez obie strony broni jądrowej. Wszelki konflikt na prawdziwie totalną skalę mógł zakończyć się użyciem bomb atomowych, które zniszczyłyby oba walczące państwa, przez co konflikt stawał się samobójstwem. Mimo to obie strony inwestowały ogromne sumy w rozwój broni. Liczono bowiem na to, że postęp technologiczny pozwoli na zbudowanie na tyle doskonałej broni atomowej (bądź też ochrony przed nią), że możliwe będzie nawet ryzyko konfliktu nuklearnego. Oczywiście, nie poprzestano także rozwoju konwencjonalnych sił zbrojnych. Liczono się bowiem z ewentualnością wybuchu wojny, w której jednak żadna ze stron nie odważy się użyć atomu i zostanie on rozstrzygnięty starciem zwyczajnych sił.
