Odpowiedź :
Odpowiedź:
Wiersz „Hymn do miłości ojczyzny” został ogłoszony w 1774 na łamach „Zabaw Przyjemnych i Pożytecznych”. Zasadniczym problemem podejmowanym w wierszu jest patriotyzm. Wątek charakterystyczny zarówno dla literatury epoki, jak powszechny, charakterystyczny dla twórczości Ignacego Krasickiego. Jeden z najwybitniejszych twórców polskiej literatury XVIII wieku, w lakonicznej i zwięzłej formie liczącej zaledwie osiem wersów zawarł lekcję patriotyzmu, a uczynił to w sposób dotąd niespotykany, oryginalny nawet na tle jego twórczości. Jakie cechy sprawiają, że hymn Krasickiego jest utworem tak wyjątkowym?
Interpretację warto zacząć od wyjaśnienia tytułu, który niejednokrotnie pomaga we właściwym odczytaniu i zrozumieniu utworu. Podobnie jest również w tym przypadku. Zawarte w tytule słowo „hymn” sugeruje, by utwór rozpatrywać w kategoriach przypisanych temu gatunkowi literackiemu. Charakteryzuje go podniosły i uroczysty ton. Hymn to uroczysta pieśń pochwalna sławiąca bóstwo, wielkie idee lub wartości (np. sprawiedliwość, wolność), doniosłe czyny.
Już rozpoczynająca hymn apostrofa: „Święta miłości kochanej ojczyzny/ Czują Cię tylko umysły poczciwe!” jednoznacznie określa patriotyczną problematykę utworu, nadawcę i odbiorcę, jako człowieka-obywatela uznającego honor, wierność i uczciwość za najwyższe wartości. Mimo że w wierszu podmiot liryczny kieruje swe słowa do czytającego w sposób bezpośredni, to sam pozostaje w ukryciu. Jawne są jedynie jego emocje – głęboki szacunek dla Ojczyzny, lecz nie wiemy, kim on jest. Pozostają domysły, że to autor.
Wielokrotnie podkreśla trudną sytuację kraju, a jednocześnie deklaruje swe oddanie i poświęcenie dla Ojczyzny:
„Dla ciebie zjadłe smakują trucizny
Dla ciebie więzy, pęta nie zelżywe”.
Ojczyzna zdaje się być dla podmiotu lirycznego doskonałością, która jednak bywa niejednokrotnie kalana przez własnych obywateli, ale też również narażona jest na ataki z zewnątrz. Nic ani nikt nie dysponuje aż taką mocą, by ją zniszczyć, nawet jeśli będzie wystawiona na dotkliwe rany. O czym świadczą następne wersy.
„Kształcisz kalectwo przez chwalebne blizny
Gnieździsz w umyśle rozkoszy prawdziwe”
Podmiot liryczny podnosi rangę Ojczyzny, pokazując jej wyjątkowe zalety. Gniazdo rozkoszy oznacza tutaj szczęście, poczucie jedności, bezpieczeństwa. Właściwe odczytanie wprowadzonych do tekstu metafor może sprawiać wiele trudności. Dodatkowym utrudnieniem dzisiaj podczas lektury tekstu są archaizmy. Środkami stylistycznymi, które zasługują na szczególną uwagę są oksymorony, takie jak: „zjadłe smakują trucizny”. Trucizny, czyli cierpienia i poświęcenie dla ojczyzny, a nawet oddanie za jej wolność życia są dla patrioty, według deklaracji podmiotu lirycznego, zaszczytem oraz wyrazem najwyższej miłości ojczyzny. Poeta apeluje o to, by szanować dziedzictwo przodków i kochać ojczyznę, czego przejawem powinny być wyżej opisane ofiary poniesione dla jej dobra. Każda ofiara poniesiona w imię ojczyzny, każda odniesiona rana zdobyta w obronie kraju, to powód do dumy, bo:
„Byle (ją) można wspomóc, byle wspierać,
Nie żal żyć w nędzy, nie żal i umierać”.
W rozumieniu Krasickiego patriotyzm jest nierozerwalnie związany ze zgodą na „pęta”- niewolę, „blizny” rany, a nawet jeśli zajdzie taka potrzeba na śmierć, byleby one służyły dla dobra ojczyzny. Kończące hymn wersy to potwierdzają.
Zatem zdefiniowany przez Krasickiego patriotyzm jest zasadniczy, bezkompromisowy. Obywatel, człowiek o wolnej woli został całkowicie podporządkowany swej ojczyźnie, bo Krasicki chciał uczulić na troskę o jej dobro. Hymn został napisany w szczególnym momencie dziejowym, kiedy Polska była po I rozbiorze. Poeta był w pełni świadomy, że to jedynie zapowiedź dalszych niepowodzeń. Dlatego chciał uwrażliwić Polaków na sprawy ojczyzny i uświadomić sobie współczesnym, że na obojętności i braku troski o losy ojczyzny korzystają jedynie jej wrogowie. Zatem umiłowanie Ojczyzny winno być najwyższą wartością, niemal religią. Taki stosunek Krasickiego do spraw narodowych bliski będzie później romantykom, dlatego poetę można nazwać „prekursorem romantycznego widzenia”. Zapoczątkował on nurt poezji patriotycznej czasu zniewolenia.
Jego niebagatelny udział w procesie pobudzania narodowych sumień i odwagi, jest godny najwyższego uznania. Do bardzo popularnego hymnu wielokrotnie nawiązywali inni twórcy, upowszechnił się jako pieśń patriotyczna (był co dzień powtarzany w Korpusie Kadetów), mało tego stał się nawet niemal hymnem narodowym. W XIX wieku wciąż był popularny. Również współcześnie nie stracił na aktualności, gdyż może być odczytywany jako zbiór zasad wzorowego patriotyzmu.
Powinno być ok :)