Odpowiedź :
Odpowiedź:
Pod koniec XVIII wieku Francja należała do najpotężniejszych państw europejskich. Mogła się pochwalić silną armią, bogatą kulturą oraz stabilnym - jak mniemano - ustrojem monarchii absolutnej.
W społeczeństwie istniały jednak bardzo poważne nierówności. Dzieliło się ono - zgodnie ze starym, uświęconym porządkiem feudalnym - na trzy stany: duchowieństwo, szlachtę oraz tzw. stan trzeci. Dwie pierwsze warstwy cieszyły się ogromnymi przywilejami. Do Kościoła należało ok. 10% wszystkich gruntów, ponadto czerpał dochody z dziesięcin i właściwie nie płacił podatków. Podobnie było ze szlachtą, mającą ponadto monopol na kariery w wojskowości.