Odpowiedź:
1. Pierwsza wojna światowa była największym konfliktem od czasów wojen napoleońskich w Europie. Przeciwieństwa, jakie powstały między mocarstwami, wiodły prosto do wojny, jak również zatarg francusko-niemiecki mający swoją genezę w Alzacji i Lotaryngii. Tak samo antagonizm niemiecko-angielski w Afryce i w wyścigu zbrojeń na morzu oraz antagonizm niemiecko-rosyjski i austriacko-rosyjski na Bałkanach i Bliskim Wschodzie – wszystkie te punkty zapalne tylko czekały na impuls, na iskrę, która padnie na proch i spowoduje wybuch.
Na tą iskrę nie trzeba było długo czekać. Zabójstwo arcyksięcia austriackiego Franciszka Ferdynanda 28 czerwca 1914 roku w Sarajewie było kulminacją napięcia. Austria zareagowała natychmiast. Chciała upokorzyć Serbię i zmusić ją do wyrzeczenia się wszelkiej działalności antyaustriackiej. Niemcy w pełni poparły rząd w Wiedniu, a po stronie Serbii opowiedziała się Rosja wsparta przez Francję. Mocarstwa czekały na próbę sił dającą szansę umocnienia własnych pozycji na Bałkanach, a nie na wojnę.
Żadna ze stron nie ustępowała, a mobilizacja w Rosji sprowokowała do mobilizacji w Austro-Węgrzech i Niemczech. Następnie posypała się seria aktów wypowiedzenia wojny, w której wzięły udział prawie wszystkie państwa europejskie.
Na froncie zachodnim po początkowych zwycięstwach wojsk niemieckich nastąpił krwawy impas. Front ustabilizował się na linii Morza Północnego po granicę szwajcarską. Podczas walk w okopach ginęły tysiące żołnierzy, a efektów nie było widać.
Na froncie wschodnim długotrwałe walki wywołały upadek morale armii rosyjskiej. Jednakże dopiero włączenie się Stanów Zjednoczonych Ameryki do wojny przypieczętowało klęskę Niemiec i Austrii.
Pierwszym z państw centralnych, które skapitulowało, była Bułgaria, która podpisała zawieszenie broni 29 września 1918 roku. 23 października prezydent Wilson otrzymał prośbę Niemiec o rozejm. Prezydent zaproponował bezwarunkową kapitulację. Co prawda pozycja Niemiec nie była beznadziejna, a podbicie tego kraju kosztowałoby wojska alianckie bardzo wiele, jednak sytuacja, jaka panowała wewnątrz tego kraju spowodowała, iż Niemcy musiały przyjąć warunki kapitulacji.
Zawieszenie broni podpisano 11 listopada 1918 w wagonie kolejowym z udziałem Ferdinanda Focha
W Niemczech uwarunkowania wewnętrzne skomplikowały się już w 1917 roku, kiedy to marynarze Hochseeflotte w Kilonii i Wilhelmshaven odmówili wykonania rozkazu wypłynięcia na ostatnią, samobójczą misję przeciwko Brytyjczykom. Doszło do poważnych zamieszek, a oddziały, które miały stłumić bunt, przyłączyły się do buntowników. W chwili podpisywania rozejmu w kraju szerzyła się anarchia gospodarcza i niepokoje społeczne.
9 listopada książę Maksymilian Badeński ogłosił abdykację Wilhelma III. Tego samego dnia rządy przejęła Rada Pełnomocników Ludowych. Kiedy Stany Zjednoczone poinformowały o upoważnieniu marszałka Focha do przyjęcia przedstawicieli rządu niemieckiego w sprawie zawieszenia broni, natychmiast na linię frontu wyjechała delegacja niemiecka.
11 listopada nastąpiło podpisanie zawieszenia broni, w wagonie Focha na stacji kolejowej w Rethondes, niedaleko Compiegne. Rozejm zawarto na 36 dni z możliwością przedłużenia. Niemcy zobowiązywały się w przeciągu dwóch tygodni wycofać wszystkie wojska z terenów Francji, Belgii i Luksemburga. Austro-Węgry skapitulowały osiem dni wcześniej, 3 listopada. 11 listopada cesarz Karol abdykował i wyjechał z Austrii, a w dniu następnym Austrię ogłoszono republiką. Tym samym wojna dobiegła końca. Pochłonęła prawie 9 milionów ofiar i doprowadziła do upadku trzy cesarstwa: niemieckie, austro-węgierskie i rosyjskie. Niestety traktaty pokojowe, które były następstwem rozejmu z 11 listopada stały się zarzewiem przyszłych konfliktów.
2. Konferencja pokojowa w Paryżu – konferencja pokojowa, zorganizowana w Paryżu po zakończeniu I wojny światowej, trwająca od 18 stycznia 1919 do 21 stycznia 1920 roku. Brało w niej udział 27 zwycięskich państw. Państwa pokonane w I wojnie światowej (Niemcy, Austro-Węgry, Imperium Osmańskie, Bułgaria) nie zostały dopuszczone do negocjacji podczas konferencji. Przedstawiono im tylko traktaty do podpisania (w tym odrębnie dla Austrii i Węgier). Rosja Radziecka nie została zaproszona, gdyż mocarstwa Ententy nie uznawały rządu bolszewickiego, który podpisał był w marcu 1918 separatystyczny pokój z Niemcami, zaś żaden rząd wyłoniony przez Białych nie został jednocześnie oficjalnie uznany przez Ententę.
Oficjalnym reprezentantem rządu Polski był Komitet Narodowy Polski na czele z Ignacym Paderewskim i Romanem Dmowskim, poszerzony o reprezentantów wyznaczonych przez Naczelnika Państwa (Kazimierz Dłuski i inni). W czasie konferencji został podpisany traktat wersalski – główny układ pokojowy kończący I wojnę światową, podpisany przez Niemcy i państwa Ententy 28 czerwca 1919 roku. Dokumenty ratyfikacyjne złożono w Paryżu 10 stycznia 1920 roku[1] i z tą datą wszedł w życie[2]. Traktat ustalił wiele granic międzypaństwowych w Europie oraz wprowadził nowy ład polityczny.
Wyjaśnienie:
piszę o 1 wojnie światowej.
licze na naj (^-^)
