Odpowiedź :
Odpowiedź:
Kodeks Hammurabiego to jeden z najstarszych kodeksów na świecie. 1. Jeśli ktoś kogoś oskarżył o zabójstwo i tego nie udowodnił, poniesie karę śmierci. (…)
Już po pierwszym punkcie Kodeksu widać, że był drastyczny. Za samo oskarżenie można było stracić życie. Wynika z tego, że najlepiej było siedzieć cicho i nie wygłaszać takich opinii zbyt pochopnie. Na szczęście ta zasada nie przetrwała do naszych czasów. Dziś za nieprawdziwe oskarżenie możemy wytoczyć oskarżającemu sprawę sądową za zniesławienie. 2. Jeśli sędzia wydał orzeczenie na tabliczce pieczęciami, a później udowodni mu się zmianę wyroku, sędzia uiści dwunastokrotną wysokość roszczenia. Na zgromadzeniu pozbawi się go sędziowskiego krzesła i nie będzie zasiadał z sędziami podczas sądzenia.
W tym punkcie widać, że duży nacisk kładziono na niezawisłość sądu, na to by wyroki były jednoznaczne i niezmienne. Można się tu doszukiwać wątków korupcyjnych, gdyż sędziowie mogli dostawać dobra materialne by zmienić wyrok. Karą za taki występek było usunięcie ze składu sędziowskiego i należało zapłacić odpowiednią sumę pieniędzy. Uważam, że w tym wypadku prawo Hammurabiego było bardzo dobre. Można uznać, że ten paragraf zachował się do dzisiejszych czasach w państwach demokratycznych. 3. Jeśli ktoś się dopuścił rabunku i zostanie złapany, człowiek ten poniesie karę śmierci.
Tutaj Hammurabi stosuje surową karę (karę śmierci) za przestępstwo jakim jest rabunek. Osobiście uważam, że kara była dobra i na pewno wielu odstraszyła od popełnienia kradzieży. W dzisiejszych realiach taka kara zostałaby uznana za nieludzką i niehumanitarną. Nie znam kraju, gdzie równie surowo karanoby za rabunek.
Wyjaśnienie: