Przyczyny wybuchu wojny:
Zakon starał się zdobyć Żmudź, rozdzielającą jego posiadłości. W 1402 roku Marchia Brandenburska oddała pod zastaw Krzyżakom Nową Marchię (wówczas na północny zachód od Polski), przez co niejako ostatnią przeszkodą w dążeniach krzyżackich stał się gród Drezdenko, stanowiący lenno polskie (podlegające von Ostenom zhołdowanym przez Kazimierza III Wielkiego).
Objęcie godności wielkiego mistrza zakonu przez Ulryka von Jungingena, zwolennika ostrej polityki wobec Polski.
Próby rozerwania sojuszu Polski i Litwy spełzły na niczym, toteż w 1409 roku Krzyżacy zdecydowali się zająć ziemię dobrzyńską (którą Polska niedawno zdołała wykupić dzięki opodatkowaniu się szlachty).
Wybuch powstania ludności na Żmudzi popartego przez wielkiego księcia litewskiego Witolda.
