Uniwersum Cyberiady jest osadzone w nieokreślonych, bajkowych czasach. Są tam królestwa, rycerze, księżniczki, a nawet smoki. Mieszkańcy to zazwyczaj antropomorficzne roboty, zwykle też z podziałem na płci. Kochają i zawierają małżeństwa, powszechne są wśród nich fizyczne i umysłowe niedoskonałości, starzenie i śmierć - w wypadkach lub w przypadku morderstwa. Autor opisuje to wszystko językiem z dziedziny mechaniki. Śmierć i kalectwo są u robotów oczywiście do ominięcia - najczęściej na drodze napraw. Często są też w pełni odwracalne. Mistrz Kerebron, nauczyciel Trurla i Klapaucjusza, jest właśnie takim robotem w stanie zatrzymania, ale może być reanimowany (włączony) w swoim grobowcu.
Nie ma tu jednego poziomu techniki - z jednej strony spotyka się typowo baśniowe i średniowieczne miecze, wierzchowce, zbroje, armaty i szubienice, z drugiej natomiast powszechne są podróże kosmiczne, bardzo zaawansowane technologie, fantastyczne rodzaje broni i urządzenia przyszłości. Klapaucjusz odkrywa nawet cywilizację NFR - na Najwyższej Fazie Rozwoju.
W niektórych opowiadaniach pojawiają się też bladawce, organiczne istoty potrzebujące do życia wody (śmiertelnie groźnej dla robotów, ponieważ wywołuje rdzewienie). Roboty traktują ich albo jako legendę, albo jako istoty obrzydliwe i prymitywne.
