Odpowiedź:
Na jesieni 1830 roku Fryderyk opuścił Polskę, aby poznawać muzyczne życie Europy, kształcić się i dawać koncerty. W Wiedniu dowiedział się o wybuchu Powstania Listopadowego. Po kilku niezwykle smutnych i trudnych miesiącach ponownie ruszył w podróż, aby jesienią 1831 roku dotrzeć do Paryża, gdzie spotkał wielu rodaków. Po narodowej klęsce tysiące uchodźców szukało schronienia przed rosyjskimi represjami w najbardziej przyjaznym im kraju i mieście. Chopin poznał się blisko ze środowiskiem emigrantów związanych z Hôtel Lambert, przyjaźnił się z księciem Adamem Czartoryskim. Został członkiem Towarzystwa Literackiego Polskiego, brał udział w emigracyjnych zebraniach, grał na balach dobroczynnych, wspierał polskie instytucje. Środowisko emigrantów, podzielone ze względów politycznych i ekonomicznych, w jednym było zgodne – doceniało geniusz i urok osobisty Chopina, czuło dumę, że jest jednym z nich.
Fryderyk Chopin zmarł w Paryżu 17 października 1849 roku. Msza żałobna została odprawiona w kościele św. Magdaleny, pochowano go na cmentarzu Père-Lachaise. Rzeźbę nagrobną wykonał Auguste Clésinger, mąż Solange, córki George Sand. Zgodnie z ostatnią wolą Chopina, serce kompozytora zostało przewiezione do Warszawy. W kościele św. Krzyża, na filarze, w którym zamurowano urnę, widnieje tablica pamiątkowa z cytatem z Ewangelii wg św. Mateusza
Wyjaśnienie:
Chyba dobrze
