1. Bohater utwory jest filozofem, który w chwili śmierci prowadzi z nim dyskusję. Próbuje zanegować istnienie śmierci przy argumentacji wywodzącej się z fizyki kwantowej.
2. W opowiadaniu słowa Śmierci zostały zapisane wielkimi literami prawdopodobnie ze względu na ich wagę. Są dużo ważniejsze od słów filozofa, ponieważ Śmierć zna zagadki istnienia świata oraz ludzkości.
3. Śmierć nie ma najlepszego zdania o ludziach żyjących dawniej i współcześnie. Doszło do tego, że odkładał jak najbardziej się dało wizytę u pewnego filozofa, ponieważ spodziewał się z nim dyskusji z argumentami wywodzącymi się z fizyki kwantowej. Kiedyś ludzie modlili się, a teraz odrzucają myślenie o piekle i niebie. Wynika t z tego, że ludzkość zobaczyła pustkę i próbuje ją wypełnić. Jednakże Śmierć uważa ich za szczęśliwy gatunek małp, "który stara się zrozumieć złożoność kreacji poprzez język, jaki ewoluował, by informować się nawzajem, gdzie rośnie dojrzały owoc". Sądzi, że w ich sytuacji i tak ludzkość osiągnęła bardzo dużo. Następujące przemiany cywilizacyjne ocenia zatem niezbyt entuzjastycznie, wykorzystując do tego ironię.
4. Terry Pratchett przedstawił Śmierć jako osobnika płci męskiej. Nie wiadomo, jak wygląda, lecz posiada on atrybuty: kosę oraz klepsydrę, w której sprawdza, ile czasu zostało jeszcze człowiekowi. Śmierć jest bytem wykonującym swoje obowiązki ze zniechęceniem, ponieważ przedśmiertne rozmowy z niektórymi ludźmi, zwłaszcza z filozofami, bardzo go nudziły. Śmierć jest niezwykle błyskotliwy, ironiczny oraz bezwzględny. Nie pozostawia umierającemu człowiekowi żadnych złudzeń, nie pociesza go. Wręcz przeciwnie, zabawia się z nim, pokonując go ostatecznie jego własną bronią. Nikt bowiem nie może przechytrzyć Śmierci.
Natomiast Śmierć opisana przez średniowiecznego anonimowego autora to szkaradna kobieta, mająca postać kościotrupa. Podczas rozmowy z Polikarpem również udowadnia swoją wyższość nad człowiekiem, pokazując mu, że wszyscy wobec śmierci są równi, niezależnie od stanu. Śmierć przeraża swojego rozmówcę, lecz nie wydaje się być tak nonszalancka, jak w przedstawieniu współczesnego autora.
6 zadania się nie bardzo da zrobić bo jest na grupy.
