Odpowiedź :
Wyjaśnienie:
Pisze w rodzaju męskim więc jakby xo sobie zmień:
Dzień zapowiadał się zwyczajnie, obudziłem się rano z promieniami słońca na twarzy. Nagle do pokoju wpadła mama wołając że mam się pośpieszyć gdyż idziemy na spacer. W końcu nie chętni wręcz zsunąłem się z łóżka. Kiedy już zszedłem na dół naleśniki które Tata usmażył na śniadanie zdążyły ostygnąć więc zjadłem zimne śniadanie. Gdy przeżuwałem owe naleśniki mama znowu weszła do kuchni i stwierdziła że w takim tępie nigdy nie wyjdziemy, jednak w końcu wszyscy wyszliśmy z domu, i to właśnie tutaj zaczyna się pewna śmieszna sytuacja... Cóż, ilekroć idziemy na spacer przechodzimy koło parku do którego często chodzą psy z ich właścicielami. Na skutek dziwnego zbiegu okoliczności... W pewnym momencie, chłopczyk bawiący się nie opodal ze swoim DUŻYM psem wyciągnął z plecak freesebe A następnie rzucił nim w moją stronę wołając: Aport! Kiedy freesebe zbliżał się w moją stronę pomyślałem- no nieźle, zaraz we mnie trafi, lecz potem zobaczyłem psa owego chłopca biegnącego za freesebe w moją stronę i poczułem dziwne uczucie w żołądku, natomiast moje myśli zaczęły wirować, kiedy pies był już bardzo blisko mnie skłębione myśli w mojej głowie ułożyły się w jeden napis: Uciekaj! Niestety moja reakcja była za późna; pies wbiegł na mnie tym samym przywracając mnie do kałuży błota za mną. Z początku czyli wracając do domu w brudnych, przemoczonych ubraniach wcale nie było mi do śmiech ale gdy teraz wyobrażam sobie siebie w wielkiej kałuży błota z równie wielkim psem trzymający w pysku freesebe i machającym ogonem w oznace triumfu, to pękam ze śmiechu!