Tematem wiersza Wisławy Szymborskiej – laureatki literackiej Nagrody Nobla jest tytułowa radość pisania. Wynika ona między innymi z powodu władzy nad kreowanym przez poetkę światem. Radość to nie eksplozja uczuć, raczej zadowolenie z możliwości tworzenia. Jej refleksje skłaniają do myślenia każdego z odbiorców. Poetka dochodzi do wniosku, że radość pisania jest ponad wszystko, jest nieśmiertelna.