Odpowiedź:
Muzykę XX wieku charakteryzuje wielość kierunków i technik1
. „Muzyka XX wieku
jawi się jako mozaika stylów, kierunków, technik, komponowania, wreszcie różnorodność
indywidualnych cech poszczególnych twórców”2
. Na początku XXI wieku mamy nadal
niepełną perspektywę do wielokierunkowej analizy osiągnięć twórców dwudziestowiecznych,
szczególnie w odniesieniu do twórczości lat ostatnich.
Najbardziej ogólna periodyzacja muzyki XX wieku przedstawia się następująco:
- faza wstępna – zwiastuny nowej muzyki w II połowie XIX wieku .
- I faza – przełom XIX i XX wieku – narodziny nowych tendencji w muzyce.
- II faza – narodziny awangardy w muzyce I połowy XX wieku.
- II’ faza – opozycja awangardy w I połowie XX wieku
- III faza – awangarda po II wojnie światowej
- IV faza – opozycja awangardy i modernizm muzyczny w II połowie XX wieku.
Przełom XX/XXI – postmodernizm
W porównaniu do wcześniejszych epok muzyka XX wieku mieni się wielobarwnością
brzmienia, różnorodnością technik. Pierwsze przejawy zmian widoczne są już ok. połowy
XIX wieku, kiedy w muzyce R. Wagnera pojawia się „unendliche Melodie” (niekończąca się
melodia). Widoczne są nowe tendencje na gruncie symfonii i muzyki symfonicznej (A.
Bruckner, G. Mahler, R. Strauss), opery (R. Strauss), pieśni (H. Wolf, G.Mahler, E.
Pankiewicz). Zwiastuny przede wszystkim dotyczą harmoniki, sposobu kształtowania formy,
kolorystyki.
Wyjaśnienie:
to nie było kopiuj wklej!
mam nadzieje że dobrze :D
