akcent na pierwszą sylabę (inicjalny)
występuje czasami jako akcent poboczny, np. językoznawstwo
akcent na czwartą sylabę od końca
1. i 2. osoba liczby mnogiej trybu przypuszczającego, np. napisalibyśmy, zniosłybyście
akcent na trzecią sylabę od końca (proparoksytoniczny):
1. i 2. osoba liczby mnogiej czasu przeszłego, np. chodziliśmy, pracowaliście
1., 2. i 3. osoba liczby pojedynczej oraz 3. osoba liczby mnogiej trybu przypuszczającego, np. chodziłabym, chodziłabyś, chodziłaby, nauczyliby
wyrazy złożone z dwusylabowego liczebnika głównego oraz cząstek -kroć, -sta, -set (oprócz narzędnika), np. czterysta, czterystu (ale: czterystoma), siedemset, siedmiuset, osiemkroć
spójniki połączone z ruchomymi końcówkami osobowymi czasownika (-śmy, -ście) oraz morfemami trybu warunkowego, np. abyśmy, żebyście, jeżeliby, jeśliby, ponieważby
wyrazy obce zakończone na -ika || -yka, zapożyczone z łaciny lub za jej pośrednictwem, np. matematyka, muzyka (jeżeli jednak forma deklinacyjna jest dłuższa bądź krótsza od mianownika, wtedy akcentuje się na przedostatniej sylabie, np. galaktyka, ale galaktykami, galaktyk)[1]
określenia osób związanych z dyscyplinami o nazwie zakończonej na -ika || -yka w dopełniaczu liczby pojedynczej oraz formach o tej samej liczbie sylab, np. cybernetykiem, ale cybernetyk, cybernetykami
pojedyncze rzeczowniki pochodzenia obcego akcentowane zwyczajowo proparoksytonicznie, np. komitet, uniwersytet, maksimum, minimum, prezydent
