Hiperaldosteronizm jest przykładem nadczynności kory nadnerczy w zakresie wzmożonego wytwarzania aldosteronu. Chorobę dzielimy na hiperaldosteronizm pierwotny (choroba Conna) oraz wtórny. Objawy w obu przypadkach są do siebie bardzo zbliżone. Występuje między innymi zwiększona ilość oddawanego moczu oraz bóle i zawroty głowy. Co to jest hiperaldosteronizm?
Hiperaldosteronizm jest przypadłością, która powstaje na skutek nadmiernego wytwarzania przez korę nadnerczy aldesteronu. Aldesteron powoduje, że w nerkach wydalana jest mniejsza ilość wody i sodu, a zwiększone jest wydalanie potasu. W hiperaldosteronizmie wyróżnią sie:
zespół Conna, czyli hiperaldosteronizm pierwotny,
hiperaldosteronizm wtórny (przyczyną jego występowania może być obniżenie objętości krwi, utrata sodu oraz zwiększenie potasu).
Zespół Conna zdarza się rzadziej niż hiperaldosteronizm wtórny. W obu tych przypadkach obajwy są bardzo zbliżone i wyrażają się zazwyczaj:
nadciśnieniem tętniczym,
zwiększonym pragnieniem,
oddawaniem zwiększonych ilości moczu,
osłabieniem siły mięśniowej,
bólami i zawrotami głowy,
różnymi zmianami biochemicznymi (np. zmniejszeniem stężenia potasu w osoczu krwi).
