Odpowiedź:
Będzie tego trochę dużo
Wyjaśnienie:
1. Przejęcie władzy przez szkockich Stuartów po wygaśnięciu linii Tudorów.
Nastąpiło to w 1603. Doszło tym samym do Unii Personalnej. (unia personalna- związek dwóch lub więcej państw posiadających wspólnego monarchę, prezydenta lub inny organ władzy, przy zachowaniu przez te państwa odrębności prawnej, politycznej, a niekiedy także ustrojowej.)
2. 1640 karol I stuart zawiązał się konflikt między parlamentem w skutek czego doszło do wybuchu wojny domowej w związku czym Karol I Stuart został egzukowany.
3. 1658 śmierć Olivera Cromwella- lidera rewolucji. Wtedy władzę przejął syn Richard Cromwell. Nie był on dobrym przywódcą co wykorzystali rojaliści.
4. 1660 doszło do restauracji Stuartów oraz do mianowania królem Karola Stuarta II
5. Karol chciał aby katolicyzm był dominującą religią w Anglii zamiat anglikanizmu.
6. Protestanccy anglikowie musieli w stanie do znieść, bo drugim kandydatem do tronu był szwagier Wilhelm III Orański. Nie mieli innego wyboru. Lecz żona Jakuba urodziła mu syna. Wówczas doszło do przybycia Wilhelma i ucieczki Jakuba.
Francja
Będzie tego o wiele więcej:
1. Dynastia Burbonów umocniła absolutyzm.
2. Henryk IV sam decydował o wszystkich sprawach państwa, łamał opór możnych i odbudował autorytet królewski. Jego polityka wewnętrzna doprowadziła do rozkwitu gospodarki, zrujnowanej wojną domową.
3. Popieranie Niemców oraz ich nienawiści do Habsburgów. Również stanął po stronie Niderlandów. Powstały również kolonie francuskie w Ameryce.
4. Osłabioną przejściowo po jego śmierci władzę centralną sprawował kardynał Richelieu, pełniący 1624-1642 stanowisko pierwszego ministra; zwalczał on bezlitośnie opozycję arystokratów i hugenotów.
5. Kardynał Richelieu jaki Francja dołączyła do wojny trzydziestoletniej (! to jest bardzo ważny punkt! wojna trzydziestoletnia miała ogromne skutki w całej Europie. Jej przczyną była religia. Była to wojna religijna. Coś jak wojna święta :P)
6. Po zdobyciu w 1628 twierdzy La Rochelle pozbawił ich przywilejów politycznych i wojskowych, rozbudował administrację królewską w miejsce dawnych intendentów królewskich powołał kontrolerów państwowych o szerokich pełnomocnictwach, działających na terenie całego kraju. Utworzył koalicję antyhabsburską i przystąpił do wojny trzydziestoletniej 1618-1648, która przyniosła Francji zdobycze terytorialne. ( po to właśnie wspominałam o wojnie trzydziestoletniej)
7. Za rządów jego następcy, kardynała Jules’a Mazarina, doszło do buntu przeciw rządom absolutnym frondy parlamentów, arystokracji i szlachty oraz wystąpień ludowych w latach 1648–1653. Upadek frondy złamał opór szlachty i arystokracji, która, uzyskując od króla koncesje i korzyści, pogodziły się z absolutyzmem.
8. Długie panowanie Ludwika XIV (ur. 1638, zm. 1715) stało się szczytowym osiągnięciem francuskiej monarchii absolutnej, a jej symbolem było przypisywane królowi stwierdzenie: „państwo to ja”, uchylenie edyktu nantejskiego i wywołana tym emigracja hugenotów zlikwidowały ostatnie zorganizowane środowisko potencjalnej opozycji. Wolna od walk wewnętrznych Francja przeżywała okres prosperity.
(Edykt nantejski- Edykt nantejski przyczynił się do zakończenia krwawych trwających we Francji przez 30 lat wojen religijnych. Wprowadzał wolność wyznania i równouprawnienie protestantów wobec katolików. Mogli odtąd budować swe kościoły oraz szkoły, zamki, urzędy, szpitale czy uniwersytety. Hugenoci mieli swobodę kultu z wyłączeniem Paryża. Jako gwarancję bezpieczeństwa otrzymali ok. 100 twierdz we Francji. Edykt zakończył wojny religijne na terenie Francji oraz uregulował sytuację hugenotów.)
9. Na arenie międzynarodowej Francji Ludwika XIV odgrywała czołową rolę. Pod hasłem zapewnienia jej naturalnych granic dokonywano zaborów ziem sąsiednich, prowadzono zwycięskie wojny z Habsburgami i z Anglią. Nastąpił wzrost francuskiej potęgi morskiej i rozkwit handlu kolonialnego między innymi posiadłości w Kanadzie, Luizjanie, na Antylach, w Indiach i Afryce.
10. Dominująca pozycja polityczna Francji sprzyjała rozszerzaniu jej wpływów kulturowych dwór królewski w Wersalu stanowił wzór dla innych monarchów europejskich. Język i obyczajowość francuska stawały się modne wśród arystokracji innych narodów; przeżywająca swój rozkwit literatura francuska znajdowała czytelników i naśladowców daleko poza granicami.
To chyba wszystko :D
