Odpowiedź :
Od 3 września 1939 do 31 października 1940 roku, w ramach którego można wyróżnić: „dziwną wojnę” (w tym symboliczną ofensywę francuską w Zagłębiu Saary), kampanię norweską (zajęcie Danii i Norwegii) i kampanię francuską (zajęcie Holandii, Belgii, Luksemburga oraz podbicie Francji), a także powietrzną bitwę o Anglię (zahamowanie niemieckich postępów, udaremnione plany inwazji na Wielką Brytanię).
Od 6 czerwca 1944 do 7 maja 1945 roku, który obejmuje: odtworzenie frontu w Normandii, następnie wyzwolenie przez aliantów Francji, przełamanie linii Zygfryda (operacja Market Garden, odparcie niemieckiej ofensywy w Ardenach), sforsowanie Renu oraz zajęcie położonego na zachód od Łaby obszaru Niemiec i przedwojennego terytorium Austrii; był to okres istnienia frontu zachodniego potocznie określany trzecim frontem.
Front zachodni był najkrócej istniejącym frontem II wojny światowej – w związku z dwiema zasadniczymi przerwami w działaniach wojennych na nim, które trwały łącznie dziewiętnaście miesięcy. Jest też jedynym frontem II wojny światowej, na którym historycy nie wyznaczyli umownego punktu zwrotnego, z uwagi na czteroletnią przerwą w działaniach zbrojnych na tym teatrze wojny. W pierwszym okresie istnienia frontu panowali na nim Niemcy, w drugim zaś alianci.
Na froncie zachodnim hitlerowska III Rzesza starła się z zachodnimi państwami alianckimi, na czele z trzema przyszłymi supermocarstwami – Stanami Zjednoczonymi, Wielką Brytanią i Francją. Jednak w przeciwieństwie do innych frontów, nie da się tu jednoznacznie wyłonić alianckiego państwa prowadzącego na tym teatrze wojny.
Jako określenie teatru działań zbrojnych, nazwa front zachodni najlepiej przyjęła się w większości krajów europejskich, zwłaszcza w Niemczech, gdzie nazwy frontów wyznaczały kierunki geograficzne (zachodni i wschodni). W Wielkiej Brytanii z kolei zamiennie używa się określenia bój o Kontynent, związanego z wyspiarskim położeniem tego kraju. Najrzadziej nazwa front zachodni występuje w Stanach Zjednoczonych, gdzie znacznie częściej używa się określenia front europejski, gdyż wojska amerykańskie walczyły na kilku teatrach wojny – na Pacyfiku, w Afryce i w Europie.
Działania na froncie zachodnim toczyły się wyłącznie w Europie Zachodniej, na obszarze Francji, Krajów Beneluksu, Danii, Norwegii, zachodnich, południowych i środkowych Niemiec, a także w przestrzeni powietrznej Wielkiej Brytanii i na wodach przybrzeżnych Europy.
Spis treści
1 Geneza i strony konfliktu
2 Charakterystyka frontu
3 Uzbrojenie wykorzystywane na froncie zachodnim
4 Działania zbrojne 1939–1940
4.1 „Dziwna wojna”
4.2 Kampania norweska
4.3 Kampania francuska
4.4 Bitwa o Anglię
4.5 Działania marynarek wojennych
5 Działania zbrojne 1940–1944
6 Działania zbrojne 1944–1945
6.1 Lądowanie w Normandii
6.2 We Francji
6.3 W Belgii i w Holandii
6.4 W Niemczech
7 Zobacz też
8 Uwagi
9 Przypisy
10 Bibliografia
11 Linki zewnętrzne