Uważam, że krytyka może być wyrazem miłości do ojczyzny. Juliusz Słowacki w utworze pt. Grób Agamemnona usiłuje uświadomić rodakom popełniane przez nich błędy, zaliczając do nich przede wszystkim brak zaangażowania w działania niepodległościowe, obojętność na losy Polski, krótkofalowe myślenie. Określając Polaków mianem "niewolników" zwraca uwagę na fakt akceptacji przez nich ówczesnej sytuacji (zaborów), zauważa także, że Polska była i jest "pawiem"-na pokaz, pusta, ponad stanem a także "papugą"-nie posiada własnego stanowiska, jest zabawką Europy, powtarzającą wzorce z Zachodu. Mimo tak krytycznej oceny uważa, że Polska jako państwo, wspólnota, idea jest piękna, majestatyczna i wspaniała. Wyraźnie kocha swój naród i ojczyznę, chcąc dla niej jak najlepiej. Dokonana przez Juliusza Słowackiego krytyka nie miała na celu pogrążenia Polaków czy wytknięcia im błędów, zwłaszcza, że podmiot liryczny czuje się współwinny sytuacji własnej ojczyzny ("Mówię bom smutny i sam pełen winy"). Nie patrzy on z góry na rodaków, obnażając ich słabości, wręcz przeciwnie-jest głęboko poruszony i zmartwiony panującą sytuacją i poprzez uświadomienie dokonanych błędów chciałby ją zmienić.
Konstruktywna krytyka sprawia, że jesteśmy w stanie zauważyć właśnie niedoskonałości, zmienić perspektywę postrzegania danego problemu i pod jej wpływem dokonać korzystnych zmian. Uważam, że krytyka ojczyzny jest wyrazem zaangażowania danej osoby w jej życie, dowodem jej patriotyzmu. Podjęcie próby wywarcia jakiegoś wpływu na rodaków świadczy jedynie o miłości do ojczyzny.
