Odpowiedź:
Czy widzieliście kiedyś piękny zimowy las? Co jest w nim takiego niezwykłego, dlaczego wydaje się taki cudowny? Zimą często widzę ten piękny widok i zastanawiam się, czym różni się od innych krajobrazów.
Zwykle w grudniu i styczniu drzewa iglaste pokrywa biały kożuch śniegu. Inne rośliny śpią przez ten czas pod ziemią lub stoją bez liści. Las wydaje się spokojny i nieco smutny, ale ma swój niepowtarzalny urok. Ziemia jest zmarznięta i przykryta śniegiem, wszystko tonie w bieli. Zwierzęta zapadają w sen zimowy lub siedzą w norkach i żywią się zgromadzonymi zapasami. Wszędzie jest cicho i nie ma prawie żadnej żywej istoty. Niekiedy jednak ludzie przyjeżdżają do zimowego lasu po świerki i jodły, które w najbliższym czasie z obsypanych białym puchem drzewek zmienią się w wystrojone świąteczne choinki.
Niektóre leśne zwierzęta, na przykład ptaki, głodują zimą, daremnie szukając w zimnej ziemi robaczków lub drobnych ziarenek. Niekiedy mieszkańcy znajdujących się w lesie zmarzniętych stawów i kałuż - barwne i zwinne ryby - umierają z braku potrzebnego im do życia tlenu. Wszędzie jest smutno, zimno i biało.
Uważam, że ośnieżony las zimą to piękny i wzruszający, ale również smutny widok. Cisza i pustka nie każdemu się podobają. Zimą życie w lesie zamiera na kilka miesięcy i dominująca biel potrafi poruszyć każde serce.
Wyjaśnienie:
Odpowiedź:
Niebo jest szare, słońca praktycznie nie widać - przysłaniają je ciemne chmury. Można odnieść nieprzerwane wrażenie, że pogoda zaraz zaskoczy ulewnym deszczem. Rozpuszczony śnieg pozostawił po sobie kałuże i błoto, wszędzie jest ślisko i mokro. Gdzieniegdzie zadeptany śnieg zmienił się w lód, a ludzie przechodzący obok starają się go unikać jak ognia - nic dziwnego, w końcu nikt nie chce się wywrócić.
