Odpowiedź:
Wyjaśnienie:
Konrad był dla Aldony opiekunem i nauczycielem. Nawrócił ją na wiarę chrześcijańską była dla niego "miłością życia". Zawsze zwracał się do niej czułymi słowami i "witał Aldonę uśmiechem i czułym pożegnał wejrzeniem". Uważał, iż są dla siebie stworzeni. Jednak ich szczęście nie trwało długo gdyż w Walterze budziły się myśli patriotyczne.
Oni kochali się, ale jego dręczyła wciąż sytuacja ukochanej ojczyzny, która była ustawicznie zagrożona. Krzyżacy napadali wciąż na poszczególne miasta. Dla Waltera "ważniejsze niż słowo miłość jest słowo ojczyzna". Tak więc on "Szczęścia w domu nie znalazł, bo go nie było w ojczyźnie". Zrozumiał też, że Litwini nie są w stanie pokonać wroga w otwartej walce, musiał użyć podstępu. Był wobec Aldony uczciwy, powiedział jej o zamiarach opuszczenia Litwy. Zwraca jej także wolność, wie że jest młoda i piękna i może znów wyjść za mąż. Opuścił żonę i ojczyznę, przedostał się do Krzyżackich szeregów, zdobył tam jako Konrad Wallenrod władzę kontura i uznanie. Konrad przeżywał dramat, gdyż w głębi serca tęsknił za spełnioną miłością i szczęściem rodzinnym, którego nie zdążył zasmakować.
Aldona z wieży i Konrad prowadzili liczne rozmowy, z których wychodziło, że oboje są stale w sobie zakochani i tęsknią za dawnym szczęściem domowym, a osładzana tajemnymi spotkaniami rozłąka została podyktowana świadomym wyborem: Konrad czuje się powołany do wypełnienia ważnej narodowej misji obalenia Zakonu, zaś Aldona decyduje się zamieszkać w pobliżu, bo nie może znieść oddzielenia.
