Odpowiedź :
Odpowiedź:
od zawsze szukał wzorców moralnych, na których mógłby oprzeć swe postępowanie. Dlatego też literatura starała się pomóc w wyborach człowiekowi i zawierała wiele wzorców postępowania i ideałów. Pisarze w swych utworach próbowali zgłębić ludzką psychikę, pokazać motywacje ludzkich zachowań oraz wskazać wzorce, które można byłoby naśladować.
Jednym z najważniejszych dzieł, które zawiera wiele wskazówek moralnych jest Biblia. Dla chrześcijan Pismo Święte jest najważniejszą księgą. Mówi ona o najważniejszych sprawach dotyczących ludzkości. Przedstawia stworzenie świata, opisuje też, jak będzie wyglądał jego koniec. Księga ta opowiada przymierzu Boga z człowiekiem, o wielkiej miłości Boga do człowieka i o zbawczym dziele Chrystusa. Jednak ta księga jest cenna i z innego względu. Znajduje się w niej mnóstwo wskazówek, jak należy żyć i jakie wartości powinny być najważniejsze dla człowieka. Znajduje się w niej pewien kodeks etyczny, którego należy przestrzegać. Z tego powodu można powiedzieć, że Biblia jest uniwersalna. Mogą z niej czerpać nie tylko chrześcijanie ale wszyscy ludzie niezależnie od wyznania. Biblia stanowi opowieść o człowieku, o jego życiu, jego uczuciach oraz o dokonywanych wyborach dobrych i złych. Pokazuje ona skomplikowaną ludzką naturę, jej wzloty i upadki. Stworzona w Bibliii wizja człowieka jest optymistyczna. Mimo swej kruchości i słabości człowiek ma w sobie pokłady dobra i dzięki rozumowi oraz wolnej woli, które dal mu Bóg, może dokonywać wyborów i choć często się potyka i błądzi zawsze ma szansę powrotu na właściwą drogę i ciągle może się doskonalić.
Biblia opisuje tez wiele sytuacji trudnych, naznaczonych bólem i cierpieniem raz wielkim dylematami. Daje jednak również świadectwa wielkie wiary i całkowitego zawierzenia Bogu. Wcześniej myślałam, że wierzący to, człowiek, który chodzi co niedzielę do kościoła, modli się i stosuje do nakazów kościelnych. Dopiero po przeczytaniu Księgi Hioba zrozumiałam, jak bardzo się myliłam. Wierzyć bowiem to znaczy przede wszystkim zaufać bezgranicznie Bogu, pozwolić by to on kierował naszym życiem i przyjąć wszystko cokolwiek nam przeznaczy. Nie jest to prosta sprawa, ale przykład Hioba pokazuje, że jest to możliwe. Hiob żył w ziemi Hus. Był jednym z najbardziej sprawiedliwych i wierzących ludzi. Ufał Panu bezgranicznie, a On obdarzał go swymi łaskami. Pewnego razu szatan poprosił Boga o to, by mógł sprawdzić wiarę Hioba i otrzymał zgodę. Od tego momentu na mężczyznę spadają same nieszczęścia. Traci cały majątek, wszystkie jego dzieci umierają, a on sam zostaje dotknięty trądem, co powoduje, że traci on również szacunek innych ludzi, gdyż chorobę tę uważano za karę za szczególnie ciężkie grzechy. Mimo tych wszystkich niezwykle ciężkich i niewytłumaczalnych doświadczeń Hiob nie załamał się. Do końca pozostał wierny Bogu, za co został wynagrodzony przez Pana.
Historia Hioba powtarza się przez wieki. Nawet w dzisiejszym świecie często zdarza się tak, że uczciwi i dobrzy ludzie cierpią bez powodu i muszą się zmagać z różnymi, czasem bardzo wielkimi, problemami. Człowiek wobec nagłych, niespodziewanych ciosów i przytłaczających wydarzeń zadaje sobie pytania: Dlaczego mnie to spotkało? Czym sobie na to zasłużyłem/łam? W takich sytuacjach bardzo ciężko jest zachować wiarę.
" Księga Hioba" stawia podobne pytania o sens cierpienia. Jednak pokazuje, że po ludzku nie da się wytłumaczyć takich doświadczeń. Jedyną możliwą interpretacją jest ta, że cierpienie jest próbą zesłaną przez Boga po to, by sprawdzić wielkość i żarliwość wiary człowieka. Czasem jest tak, że Pan ma swoje plany wobec nas, których my nie jesteśmy w stanie zrozumieć. Hiob uczy, by przyjąć z pokorą to, co nas spotyka i wierzyć, że zesłane nam cierpienie ma jednak swój sens.
Biblia jest księga, która uczy nas czym jest człowiek i człowieczeństwo. W Nowym Testamencie Chrystus uczy nas, że należy miłować Boga i bliźniego. Naucza, że każde życie jest święte i ważne w oczach Bożych. Wskazuje na to, że wszyscy jesteśmy braćmi i siostrami i jesteśmy równi. Tak naprawdę miarą naszego człowieczeństwa jest miłość do bliźniego i gotowość do ponoszenia ofiary z siebie dla drugiego. W " Kazaniu na górze" Chrystus poucza nas, jak należy postępować. Znosi stare prawo, które opierało się na zemście i zasadzie " oko za oko, ząb za ząb" i wyprowadza nowe oparte na miłości, szacunku dla bliźniego.
Nauki Chrystusa nie były gołosłowne. Sam swoich życiem je potwierdzał. To on otwierał swe ramiona dla biednych, uciśnionych i grzesznych. U niego każdy mógł znaleźć pocieszenie i dobre słowo. Jedną z najbardziej wymownych scen jest ta, w której podnosi on z ziemi jawnogrzesznicę i mówi do niej: " Nikt cię nie potępił i ja ciebie nie potępiam. Idź i nie grzesz więcej." Najpiękniejszym świadectwem miłości Chrystusa do ludzi była jego śmierć na krzyżu. Jezus tak ukochał człowieka, że ofiarował samego siebie jako ofiarę przebłagalną za nasze grzechy. Wybawił nas od śmierci wiecznej i dal nadzieję na zbawienie.Ja nauczyłam się dzięki dziełom literackim, że człowieczeństwo buduje się na miłości do Boga, człowieka i świata. Życie człowieka powinno opierać się na pomocy bliźnim. Powinniśmy nauczyć się też cieszyć życiem i otaczającym nas światem. Aby móc spokojnie spojrzeć w lustro człowiek musi postępować tak, by nie czynić krzywdy innym ludziom. Winien też swoje życie budować na prawdzie i unikać wszelkiego fałszu oraz zakłamania.
Wyjaśnienie: