Odpowiedź:
Eliasz to jeden z największych proroków Starego Testamentu. Żył w IX w. przed Chrystusem. Swą działalność rozwijał zwłaszcza za rządów króla Achaba (874-853); zakończył ją za czasów króla Ochozjasza (853-852). Przybył z Zajordanii. Jego imię wyznacza równocześnie program działalności – oznacza bowiem „Jahwe jest moim Bogiem”.
Eliasz interweniował, gdy sojusz Tyru i Samarii, usankcjonowany małżeństwem Izebel z Achabem, zagraża monoteizmowi izraelskiemu. Przeciwstawiał się tej politycznej dominacji nad religią. Głosił, że jedynym Panem natury jest Jahwe – i dlatego przeciwstawiał się kultowi bożka, obwieszczając suszę. Prorok także wzniósł ołtarz, a potem znalazł potwierdzenie dla swej żarliwej wiary. Zabrał głos również w sprawie winnicy Nabota.
Malachiasz uczynił z Eliasza prototyp proroka zapowiadającego Mesjasza.
Jego wspomnienie przypada w dniu 20 lipca.
