Odpowiedź:
Według mnie jest to jeden z piękniejszych zbiorów w polskiej poezji. Ale przede wszystkim to zapis miłości ojcowskiej, rozpaczy po utracie ukochanego dziecka. To próba mierzenia się z samym sobą w świetle żałoby i płaczu po bliskiej osobie. To świadectwo pytań o sens świata, które zadaje sobie człowiek, kiedy ten świat wali mu się na głowę.
Wyjaśnienie:
Mam nadzieję, że pomogłam.
