25. grudnia roku pańskiego 1843
Wigilijna Noc cudów. Wstałem tego dnia zupełnie odmieniony . Chce mi się tańczyć,śpiewać. Jestem wesol od samego rana,ja stary,zgryźliwy Scrooge.Czy to jest rzeczywistość,czy dostałem jakiejś choroby .Chyba się uszczypne ,al. To niesłychane,zaskakujące. Ciekawe co ludzie na to powiedzą,a co mi tam. Czas ruszyć . Moja kucharka pewnie jak zwykle powita mnie ze skwaszona miną,ale nie dziwię się jej. Muszę przeprosić tylu ludzi ,będą zaskoczeni tak jak ja sam. Czuję się świetnie. Nie mogę doczekać się spotkania z moim siostrzeńcem no i z moim biednym Bobem,jaki ja byłem dla niego ....! Teraz to wszystko zmienię , naprawię.Chce zamknąć ten rozdział i zacząć wszystko od nowa. Uda się! Kończę bo spieszno mi naprawiać siebie i zło ,które nagromadziło się przez tyle lat. Dobry Boże dopomóż. Świat jest cudowny a święta najpiękniejszy dzień miłosierdzia i pomocy bliźnim. Mam nadzieję zapewnić ten pamiętnik samymi dobrymi wieściami,bo dawno nie wpisywałem moich odczuć,strata czasu,a fuj. Nowy Ebenezer!
