Odpowiedź:
Podmiotem lirycznym wiersza Joanny Kulmowej jest uczeń, który nie lubi chodzić do szkoły, gdyż, jak twierdzi, nie może do niej zabierać swoich marzeń. W szkole nie ma dla nich miejsca, dlatego musi je zostawiać w domu. Niestety podczas nieobecności ucznia w domu marzenia dorastają, dojrzewają i są już za dalekie bohaterowi. Uczeń tęskni za swoimi dziecięcymi marzeniami – w szkole nabywa nową wiedzę, dorasta i również nie przystaje już do swoich pragnień z okresu dzieciństwa. Pomimo tego jest mu trochę ich jednak żal. Szkoła nie sprzyja fantazjowaniu, wymaga by być stale skupionym na bieżącej rzeczywistości (np. aktywnym uczestnictwie w lekcji).