Odpowiedź:Obecność Chrystusa w Eucharystii stanowi dla nas fundament nadziei na osiągnięcie zbawienia i na powstanie lepszego, bardziej sprawiedliwego świata. Nieraz zarzuca się chrześcijaństwu, że rozbudzana przez niego nadzieja na wieczne zbawienie, na niebo, na przyjście Chrystusa w chwale odwraca nas od rzeczywistości, od świata, w którym żyjemy, od potrzeb drugiego człowieka. Oczywiście, istnieje takie niebezpieczeństwo, ale tylko wtedy, gdy ktoś źle pojmuje nadzieję, gdy swoim rzekomym oczekiwaniem na przyjście Chrystusa w chwale, na odnowienie, którego On dokona, zasłania tylko swój egoizm, swoje lenistwo, bezczynność, obojętność na los bliźnich. Eucharystia powinna w nas rozbudzać tęsknotę za Chrystusem, którego przyjścia w chwale oczekujemy, ale ma równocześnie skłaniać nas do naśladowania Jego miłości, Jego troski o chorych, cierpiących, biednych. Wraz z Nim mamy się stać lekarzami chorego moralnie świata, nękanego przez konflikty i niezgodę. Wiara w przyszłą odnowę wszystkiego przez Chrystusa, oczekiwanie na Jego przyjście w chwale, o którym przypomina nam każdorazowe sprawowanie Eucharystii, ma stać się czynnikiem pobudzającym do troski o drugiego człowieka, o budowanie wspólnoty, likwidowanie podziałów wynikających z niezgody. Bez tego wysiłku uczestniczenie w Mszy św. byłoby powierzchowne. Św. Paweł apostoł "uznaje za «niegodne» wspólnoty chrześcijańskiej uczestnictwo w Wieczerzy Pańskiej, jeśli jest ona sprawowana w sytuacji podziału i obojętności wobec ubogich (por. 1 Kor 11, 17-22.27-34)." (EE 20) Autentyczna nadzieja pobudza wierzących do działania. Jeśli bowiem wierzę w możliwość osiągnięcia zbawienia, to do niego dążę; skoro może powstać świat, w którym zamieszka sprawiedliwość i miłość, to robię wszystko, aby tak się stało jak najszybciej. Wiara w przyjście Chrystusa w chwale nie może skłaniać do bezczynności, lecz do doskonalenia swojego życia i do ulepszania świata. Tę prawdę podkreśla papież Jan Paweł II, kiedy mówi: "Głoszenie śmierci Pana «aż nadejdzie» (1 Kor 11, 26) zakłada, iż wszyscy uczestniczący w Eucharystii podejmą zadanie przemiany życia, aby w pewnym sensie stało się ono całe
«eucharystyczne». Właśnie ten owoc polepszania egzystencji i zaangażowanie na rzecz przemiany świata zgodnie z Ewangelią, wyrażają aspekt eschatologiczny Ofiary eucharystycznej i całego życia chrześcijańskiego: «Przyjdź, Panie Jezu!» (Ap 22, 20)."
to jest eucharystia a cechy mozna sie doczytac.....ja je znalazłam..czytaj uwaznie...uwazaj!!!!!!!
cechy moim zdaniem to:
-ze jest ona prowadzona przez jezusa,
-czynna w swoim zakresie,
- dalej nie pamietam mielismy to na religi...
przepraszam, ale mam nadzieje ze to ci wystarczy.:D
pozdrawiam.....
Wyjaśnienie:
