Część ksiąg biblijnych nosi tytuły wskazujące albo na ich bohatera
(np. Księga Hioba), albo na wypowiadającą się w nich osobę. Ten drugi przypadek dotyczy m.in. Księgi Koheleta. Kohelet nie jest imieniem. W języku hebrajskim słowo to oznacza mędrca przemawiającego na zgromadzeniu lub kaznodzieję. W odniesieniu do tej księgi biblijnej stosowana bywa też nazwa wywodząca się z greki, czyli Księga Eklezjastesa (gr. Ekklesiastes – hebr. Kohelet). W pierwszym wersecie osoba wypowiadająca się w księdze przedstawia się jako syn Dawida. Następnie pojawiają się informacje wskazujące na Salomona (syna króla Dawida). Wiadomo jednak, że dzieło powstało wiele setek lat po śmierci tego władcy Izraela, najprawdopodobniej w III w. p.n.e. Nieznany autor powołał się na autorytet Dawida i Salomona, aby treści księgi zostały przyjęte jako niezaprzeczalna mądrość. Już w drugim wersecie twórca wypowiada słowa najważniejsze dla tego dzieła.
