Odpowiedź:Granice średniowiecza nie są ściśle ustalone, umownie za tę epokę uznaje się okres pomiędzy upadkiem Cesarstwa Zachodniorzymskiego a rozkwitem idei humanistycznych, czyli początkiem renesansu. W przybliżeniu zatem jest to okres od roku 476 do końca XIV wieku. Muzyka w tym czasie w większości powstawała anonimowo, zgodnie z przeświadczeniem o małości człowieka i wielkości Boga, dlatego znamy obecnie bardzo niewiele nazwisk ówczesnych kompozytorów.
Muzyka w średniowiecznej Europie miała bardzo wysoką pozycję społeczną i uważana była za naukę. Już w V wieku Marcjanus Capella (ok. 410–439 r.) w dziele De nuptiis Philologiae et Mercurii zaliczył muzykę do elitarnego grona siedmiu sztuk wyzwolonych (septem artes liberales), do grupy nauk matematycznych (quadrivium). Teoretyk muzyki (nazywany musicus) zajmował w hierarchii społecznej znacznie wyższą pozycję niż muzyk i kompozytor (cantores), których uważano jedynie za rzemieślników. To właśnie traktaty teoretyczne są dziś głównym źródłem wiedzy o muzyce tamtych czasów.
Wyjaśnienie:
