Władza absolutna to to ustrój, w którym władca skupia całą władzę ustawodawczą, wykonawczą i sądowniczą.
Absolutyzm oświecony to forma ustroju państwa której władca uznaje niektóre zasady umowy społecznej między sobą a społeczeństwem, przyznaje mu pewne wolności np. tolerancję religijną, jednocześnie jednak pozostając monarchą absolutnym, sprawującym władzę nad wszelkimi dziedzinami administracji państwowej. Mianuje się pierwszym sługą państwa. Z teorii tej korzystali władcy w celu umocnienia swoich rządów.
