Twarz Marzeny wciąż była smutna. Jej koleżanki korzystały z życia i żarliwie realizowały swoje pasje. Marzena żaliła się, że nie ma żadnych zainteresowań. Marzyła jednak o tym, żeby ujrzeć zachwyt w spojrzeniach przyjaciół. Zwierzyła się ze swoich rozterek najlepszej koleżance -Grażynie. Nie zdążyły nawet porządnie porozmawiać, gdy Grażyna wykrzyknęła: "Zostaniesz mistrzynią w rzucie oszczepem, będziesz trenować trzy razy w tygodniu i za rok zdobędziesz medal!" Cóż było robić? Marzena uwierzyła, że swoją przyszłość trzyma w dłoniach, że jej sukcesy lub porażki zależą tylko od niej, że wytrzyma i będzie ćwiczyć dużo więcej niż może. Już się nie żaliła, na jej rzęsach już nigdy nie pojawiła się żadna łza. W ciągu najbliższych miesięcy dojrzała, stała się mniej wrażliwa na wszelkie przeciwności losu, nie narzekała na brak zajęć i dobrze wiedziała, co jest ważne. Przestrzegała zdrowej diety i nie żałowała niczego. Chciała być mistrzem! Zbliżały się mistrzostwa, podczas których miała zmierzyć się młodzież z najbliżej położonych klubów. Marzena drżała z przerażenia, ale tak rzuciła, że zajęła pierwsze miejsce. Trening czyni mistrza.
