Narzeczeństwo jest to okres poprzedzający zawarcie związku małżeńskiego. W za- leżności od kultury jego długość waha się od kilku dni do wielu lat. Przykładem skrajnie wydłużonego etapu poprzedzającego małżeństwo jest zwyczaj adopcji kilkudniowych dziewczynek przez rodzinę przyszłego męża w prowincji Fucien w Chinach i Tajwanie. Dziewczynki te określane są mianem: „synowa wychowywa- na od dzieciństwa”, „mała synowa”1.
Narzeczeństwo ma na celu przede wszystkim: wzajemne poznanie się i spraw- dzenie kandydatów w sytuacjach codziennych i trudnych, dopasowanie się, oczeki- wanie na usamodzielnienie ekonomiczne, spełnienie wymogu religijnego (pogłębie- nie duchowe), tradycyjnego i kulturowego.
Omawiając narzeczeństwo, warto przypomnieć staropolskie zwyczaje i obrzędy z nim związane. Wśród nich znajdują się:
– –
zwiady – podczas których swat w imieniu kawalera badał jego szanse na małżeń- stwo u rodziców panny;
swaty – porozumienie obu rodzin dotyczące małżeństwa ich dzieci przypieczę- towane wódką (kieliszki przynosiła dziewczyna, a tempo, w jakim to uczyniła, świadczyło o jej zainteresowaniu kawalerem
