Odpowiedź:
Hiob to postać biblijna znana ze Starego Testamentu. Jego historia pełna bólu i cierpienia, a jednocześnie ufności i wiary, została przedstawiona w Księdze Hioba. W Kościele katolickim Hiob uznawany jest za świętego, a wspomina się go 10 maja
Hiob był mieszkańcem ziemi Us. Według przekazu Pisma Świętego miał 10 dzieci, w tym siedmiu synów i trzy córki. Był człowiekiem szczęśliwym i spełnionym, oddanym Bogu. Był bogaty, mądry i pomagał ludziom, zwłaszcza biedakom, wdowom i sierotom. Wszystko to jednak miało się zmienić kiedy pewnego razu stał się w pewnym sensie zakładnikiem.
O zakładzie między Bogiem a Szatanem o życie Hioba, czytamy w Księdze Hioba. Ta powstała ok. V wieku p.n.e. Księga Hioba opowiada o mężczyźnie, który dotychczas spokojnie żył i nagle został doświadczony mnóstwem nieszczęść. Hiob stracił swój majątek, a później rodzinę, a na koniec sam zachorował na trąd. Wszystko to miało sprawić, że zwątpi i odwróci się od Boga, aby Szatan mógł wygrać zakład.
Nie było to jednak tak proste, jak wydawało się Szatanowi. Hiob nie ugiął się pod ciężarem złych doświadczeń. Mimo wszystko pozostał wierny Bogu, a ten nagrodził go za to, zwracając mu zdrowie, dając nowy majątek i rodzinę.Historia Hioba okazała się inspirująca. W języku polskim funkcjonuje od dawna związek frazeologiczny – „hiobowa wieść”. Używamy go kiedy mówimy o złej, tragicznej wiadomości. Z kolei w medycynie występuje Zespół Hioba. Określa się nim genetycznie uwarunkowany niedobór odporności. Objawia się on nawracającymi zakażeniami gronkowcami, wypryskami skórnymi i ciężkimi zapaleniami płuc.
Hiob był też inspiracją dla wielu muzyków, pisarzy i filozofów. Alegorię historii o Hiobie znajdziemy np. w XVII trenie Jana Kochanowskiego, który zaczyna się w ten sposób:
„Pańska ręka mię dotknęła,
Wszytkę mi radość odjęła.
Ledwie w sobie czuję duszę
I tę podobno dać muszę”
Wśród renesansowych pisarzy, motyw Hioba wykorzystał również Piotr Skarga w „Żywotach Świętych” i Mikołaj Sęp-Szarzyński w Sonecie II „Na one słowa Jopowe: Homo natus de muliere, brevi vivens tempore etc.” W twórczości romantycznych literatów również znajdziemy odniesienia do św. Hioba. Na przykład w poemacie „Ojciec zadżumionych” Juliusza Słowackiego czy w poemacie „Więzień Czyllonu” George’a Gordona Byrona.
Współcześni autorzy także sięgają chętnie po motyw Hioba. Wśród wielu utworów warto wymienić np. dramat „Hiob” z 1940 roku Karola Wojtyły, wiersze: „Hiob” z 1979 roku i „Dzieci Hioba” z 1981 roku Jacka Kaczmarskiego czy wiersz „Streszczenie” z 1962 roku Wisławy Szymborskiej.
Określenie Hiobowe wieści to oznacza mieć / przynosić / słyszeć hiobowe wieści. ... od imienia patriarchy biblijnego – Hioba; zob. Stary Testament, Księga Hioba.
Mam nadzieje że pomogłam jeśli nie to przepraszam
Pozdrawiam cieplutko :)
