Odpowiedź:
Ironiczny charakter utworu opiera się na jego przewrotności i zaskakujących rozwiązaniach. Podmiot liryczny w pierwszych wersach zapowiada, że jego satyra będzie piętnować wady władcy. Krytykuje jego pochodzenie i stan, z jakiego się wywodzi. W jego oczach młody wiek, wykształcenie i łagodność to powody do niepokoju, gdyż te cechy nie licują z powagą urzędu.
Ironia przejawia się w tym, że wbrew pozorom osoba mówiąca szanuje króla, a nawet cieszy się jego zaufaniem. Tak naprawdę krytykuje szlachciców, którzy ulegli stereotypowym wyobrażeniom i kierowali się zaściankowymi poglądami. W ich oczach cnoty władcy stały się uchybieniami, a zazdrość przysłaniała im jego zasługi. Podmiot liryczny drwi z ich krótkowzroczności i odcina się od ich słów, o czym świadczy fragment:
,,Nie moje to jest zdanie, lecz przez rozum bystry
Dawno tak osądziły przezorne ministry:
Wiedzą oni (a czegoż ministry nie wiedzą?),
Przy sterze ustawicznie, gdy pracują, siedzą,
Dociekli, na czym sekret zawisł panujących''.
