Wiersz „Melodia mgieł nocnych" napisany jest w konwencji poetyki impresjonistycznej. Poeta ukazał zwiewność, lekkość i zmienność nocnych mgieł nad Czarnym Stawem Gąsienicowym. Typową cechą opisu impresjonistycznego jest rejestrowanie chwili, jej ulotności – tak jest właśnie w przypadku mgieł, które „tańcząc”, zmieniają swój wygląd, a także wygląd otoczenia.
W utworze występuje środek artystyczny - synestezja, polegający na połączeniu różnych wrażeń zmysłowych:
- wrażenia słuchowe: „potoków szmer“, „limb szumy powiewne“
- wrażenia wzrokowe to przede wszystkim barwy i gra świateł: „tęcza blasków”, „wzlatujmy błękitną"
- wrażenia dotykowe np. puch mlecza, błona ćmy, pierze sów - „puchem mlecza się bawmy i ćmy błoną przezrocza, i sów pierzem puszystym"
- określenia zapachów np. „wonne kwiaty i woń rzeźwa”.
