Konrad przebudziwszy się, zastanawia się czym jest sen i dochodzi do wnioski, że jest on autonomicznym „życiem duszy”, który zarazem ma odsłaniać duszę świata - jego pozazmysłowy, metafizyczny porządek: „A sen? – ach, ten świat cichy, głuchy, tajemniczy.”
Nie zgadza się z teorią mędrców, że marzenia senne są wspomnieniem lub wyobraźnią, za której granicą według niego leży marzenie.
Sen nie przyniósł mu odpoczynku więc zapada w drzemkę, a wtedy , pojawiają się Duchy nocne, które chcą wykorzystać senne omamy dla zdobycia władzy nad duszą Konrada.
Bohater zastanawia się czy prześladowca Polaków - Senator którego sumienie obarczone jest wieloma zbrodniami, pamięta swoje sny.
