Król zobowiązał się, że nie będzie ustanawiał nowych podatków bez zgody rycerstwa, za wyjątkiem stałego podatku (dwóch groszy rocznie od łana ziemi chłopskiej). Odtąd koszty służby rycerskiej poza granicami państwa oraz wykopu rycerzy z niewoli pokrywać musiał władca. Ponadto wszystkie urzędy w państwie sprawować mogli jedynie Polacy.
