Odpowiedź :
Język utworu(słownictwo):
- nieszczęśliwa miłość jest dla podmiotu lirycznego niesprawiedliwa i niezwykle krzywdząca. wykrzyknienia : "precz z moich oczu!".."precz z mego serca".."precz z mej pamięci" ukazują podmiot liryczny jako człowieka uczuciowego, dla którego nieudany związek jest bolesny.
- podmiot liryczny próbuje zapomnieć o ukochanej, jednak jest świadomy tego, że nie potrafi pozbyć się uczucia ze swojego serca, jest bezradny wobec potęgi miłości do ukochanej ("precz z mej pamięci!...nie tego rozkazu moja i Twoja pamięć nie posłucha")
- przygnębienie podmiotu lirycznego potęguje jego oddanie ukochanej, zaufanie, którym ją obdarzył, ale przede wszystkim oddał ukochanej część siebie ("bom wszędzie cząstkę mej duszy zostawił")
- rozpamiętuje chwile spędzone z ukochaną, próbuje znaleźć ukojenie w swym cierpieniu, ("gdziem z Tobą płakał, gdziem się z Tobą bawił, wszędzie i zawsze będę ja przy Tobie")
Budowa utworu :
- wiersz zbudowany jest z dziesięciu czterowersowych strof a każda z nich posiada wyraziste zakończenie, będące puentą każdej ze zwrotek, podsumowaniem refleksji podmiotu lirycznego
- utwór jest monologiem podmiotu lirycznego, brak adresata - ukochanej, potęguje jego nieszczęście i cierpienie
- słowa "Tak w każdym miejscu i okażdej dobie,
gdziem z Tobą płakał, gdziem się z Tobą bawił,
wszędzie i zawsze będę ja przy Tobie,
bom wszędzie cząstkę mej duszy zostawił."
powtarzają się (występują w trzeciej i ostatniej zwrotce), co świadczy o tym, że mają bardzo ważne znaczenie. słowa te potęgują miłosny dramat podmiotu lirycznego, są dowodem na duchową moc uczucia między ludźmi.
- nieszczęśliwa miłość jest dla podmiotu lirycznego niesprawiedliwa i niezwykle krzywdząca. wykrzyknienia : "precz z moich oczu!".."precz z mego serca".."precz z mej pamięci" ukazują podmiot liryczny jako człowieka uczuciowego, dla którego nieudany związek jest bolesny.
- podmiot liryczny próbuje zapomnieć o ukochanej, jednak jest świadomy tego, że nie potrafi pozbyć się uczucia ze swojego serca, jest bezradny wobec potęgi miłości do ukochanej ("precz z mej pamięci!...nie tego rozkazu moja i Twoja pamięć nie posłucha")
- przygnębienie podmiotu lirycznego potęguje jego oddanie ukochanej, zaufanie, którym ją obdarzył, ale przede wszystkim oddał ukochanej część siebie ("bom wszędzie cząstkę mej duszy zostawił")
- rozpamiętuje chwile spędzone z ukochaną, próbuje znaleźć ukojenie w swym cierpieniu, ("gdziem z Tobą płakał, gdziem się z Tobą bawił, wszędzie i zawsze będę ja przy Tobie")
Budowa utworu :
- wiersz zbudowany jest z dziesięciu czterowersowych strof a każda z nich posiada wyraziste zakończenie, będące puentą każdej ze zwrotek, podsumowaniem refleksji podmiotu lirycznego
- utwór jest monologiem podmiotu lirycznego, brak adresata - ukochanej, potęguje jego nieszczęście i cierpienie
- słowa "Tak w każdym miejscu i okażdej dobie,
gdziem z Tobą płakał, gdziem się z Tobą bawił,
wszędzie i zawsze będę ja przy Tobie,
bom wszędzie cząstkę mej duszy zostawił."
powtarzają się (występują w trzeciej i ostatniej zwrotce), co świadczy o tym, że mają bardzo ważne znaczenie. słowa te potęgują miłosny dramat podmiotu lirycznego, są dowodem na duchową moc uczucia między ludźmi.